#Σαν_σήμερα, τις πρώτες πρωινές ώρες της 20ής Ιουλίου 1974, ισχυρή τουρκική ναυτική μοίρα προσέγγισε τις βόρειες ακτές της Κύπρου και αποβίβασε καταδρομείς στην παραθαλάσσια θέση «Πέντε Μίλι». Η εισβολή με την κωδική ονομασία «Αττίλας» είχε αρχίσει.
Είχε προηγηθεί λίγες μέρες πριν το χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρου για την ανατροπή της νόμιμης Κυπριακής κυβέρνησης με τη βοήθεια των αγγλοαμερικανικάνων ιμπεριαλιστών και της ελληνικής χούντας και η εγκαθίδρυη της ψευτοκυβερνηης Σαμψών.
Η ανατροπή του Μακαρίου στις 15 Ιούλη 1974 με το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας, άνοιξε το δρόμο στην Τουρκία με το πρόσχημα της εγγυήτριας δύναμης να εισβάλλει και να καταλάβει το 37% της Κύπρου, το οποίο και κατέχει μέχρι σήμερα
Τα δραματικά γεγονότα που οδήγησαν στην Τουρκική εισβολή
Στις 15 Ιούλη 1974, η χούντα των Αθηνών (με επικεφαλής τον ταξίαρχο Ιωαννίδη) σε αγαστή συνεργασία με την εθνικιστική αντικομουνιστική οργάνωση ΕΟΚΑ Β΄, ανέτρεψε με πραξικόπημα τον Μακάριο και διόρισε στη θέση του έναν φασίστα με το όνομα Σαμψών. Με την εγκληματική αυτή ενέργεια, που είχε τις ευλογίες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ η χουντική κυβέρνηση της Ελλάδας, έστρωνε το χαλί για την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο. Αξιοποιώντας την ευκαιρία που της πρόσφερε η ελληνική χούντα με το πραξικόπημα, η Τουρκία (μαζί με την Ελλάδα και την Αγγλία, ήταν μια από τις 3 εγγυήτριες δυνάμεις της Κύπρου), αντέδρασε δυναμικά.
Η πρώτη Τουρκική εισβολή στην Κύπρο (ΑΤΤΙΛΑΣ 1), αντιμετώπισε τη σθεναρή- αλλά ασυντόνιστη- αντίσταση της κυπριακής εθνοφρουράς και των δυνάμεων της ΕΛΔΥΚ. Παρά τα ανακοινωθέντα της χούντας των Αθηνών, για θριαμβευτικές νίκες των Ελλήνων, οι Τούρκοι εισβολείς είχαν δημιουργήσει μέχρι το βράδυ της 20ής Ιουλίου μικρό προγεφύρωμα δυτικά της Κυρήνειας και με την αεροπορία τους είχαν εξαρθρώσει την Εθνοφρουρά, σπέρνοντας πανικό σε ολόκληρη την Κύπρο.
Το πρωί της 20ής Ιουλίου- και ενώ οι Τούρκοι εισβολείς προχωρούσαν στην Κύπρο ακάθεκτοι- στην Αθήνα, συσκεπτόταν στο γραφείο του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγού Γρ. Μπονάνου, η στρατιωτική ηγεσία της χούντας με τους Αμερικανούς.
Στη συζήτηση, η αμερικανική αντιπροσωπεία έκανε απόλυτα σαφές, πως για τις ΗΠΑ προέχει να διαφυλαχτεί ανέπαφη η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και όχι η ακεραιότητα της Κύπρου. Στην ουσία, οι αμερικανοί αξίωσαν από τη ηγεσία της χούντας των Αθηνών να μην αναλάβει η Ελλάδα στρατιωτική πρωτοβουλία σε βάρος της Τουρκίας και, απλά, να ανεχτεί την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Μετά την αποχώρηση της αμερικανικής αντιπροσωπείας από το Πεντάγωνο, πραγματοποιήθηκε πολεμικό συμβούλιο, όπου αποφασίστηκε να μην κηρυχτεί πόλεμος κατά της Τουρκίας (όπως ακριβώς είχαν υποδείξει οι Αμερικανοί), αλλά να δοθεί μόνο διαταγή γενικής επιστράτευσης.
Ουσιαστικά, με το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου, οι Απριλιανοί πραξικοπηματίες είχαν εκπληρώσει την αποστολή τους και το μόνο που απέμενε ήταν να παραδώσουν την εξουσία στα αστικά πολιτικά κόμματα., Κάτω από αυτές τις συνθήκες, προετοιμάστηκε– από την ίδια τη χούντα και τους υποστηρικτές της- η αλλαγή φρουράς. Δηλαδή η επιστροφή στον κοινοβουλευτισμό.
Μετά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, η χουντική κυβέρνηση της Ελλάδας ήταν ανύπαρκτη, καθώς οι «υπερπατριώτες» δικτάτορες … κρυβόταν! Όπως ήταν αναμενόμενο, μέσα σε λίγα 24ωρα κατέρρευσαν οι χουντικές κυβερνήσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο.
Η τούρκικη εισβολή στην Κύπρο έγινε αμέσως θέμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο- ύστερα από πιέσεις της Σοβιετικής Ένωσης- κατέληξε ομόφωνα, στο γνωστό ψήφισμα 353 της 20ής Ιουλίου. Επρόκειτο για ένα πολύ σημαντικό ψήφισμα του ΟΗΕ, επειδή αντιμετώπιζε την Κύπρο ως ενιαία και ανεξάρτητη κρατική οντότητα και ταυτόχρονα ζητούσε το σταμάτημα του πολέμου και την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης που είχε καταλύσει το πραξικόπημα της 15ής Ιούλη.
Χαρακτηριστικό εκείνων των ιστορικών ημερών είναι το γεγονός, ότι οι Τούρκοι είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο τη σθεναρή αντίσταση του κυπριακού λαού και των Ενόπλων Δυνάμεων που βρίσκονταν στο νησί, καθώς στην Αθήνα δεν υπήρχε κυβέρνηση, τουλάχιστον, από τις 21 Ιουλίου.
Λίγες ώρες αργότερα, τα χαράματα της 22ας Ιουλίου καταλήχτηκε η συμφωνία ανακωχής, την οποία ανακοίνωσαν οι Αμερικανοί, οι οποίοι είχαν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στις εξελίξεις.
Δυστυχώς, όμως, η τραγωδία του κυπριακού λαού βρισκόταν ακόμη στην αρχή κι όχι στο τέλος της. Μετά από 23 μέρες, στις 4.30 π.μ. της 14ης Αυγούστου 1974, ξεκίνησε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής που έχει μείνει στην ιστορία με την επωνυμία “ΑΤΤΙΛΑΣ 2”. Με την ολοκλήρωση αυτής της επιχείρησης- στις 16 Αυγούστου- οι Τούρκοι είχαν καταφέρει να πέρασε στα χέρια τους το 36,3% του κυπριακού εδάφους. Η Μεγαλόνησος είχε διχοτομηθεί και η κατάσταση αυτή παραμένει, μέχρι σήμερα, η ίδια.
Η εισβολή προκάλεσε τον όλεθρο και την καταστροφή. Χιλιάδες οι νεκροί, οι τραυματίες, οι παθόντες, οι αγνοούμενοι, οι εγκλωβισμένοι, οι πρόσφυγες
Αξίζει να θυμίσουμε, ακόμα, ότι η διχοτόμηση της Κύπρου, ανάγκασε την κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» που είχε ορκιστεί το πρωί της 24ης Ιουλίου 1974 με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμαλή, να προχωρήσει στο μέτρο της αποχώρησης της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.
.
Συμπερασματικά: Η εισβολή της Τουρκίας ήταν , αποτέλεσμα της συνομωσίας σε βάρος της Κύπρου, που σχεδιάστηκε σε ξένα κέντρα αποφάσεων με την συνέργεια της Άγκυρας, την καθοδήγηση και τελική έγκριση του ΝΑΤΟ. Εκείνη η συνομωσία δυστυχώς βρήκε πειθήνιους εκτελεστές στην Αθήνα και στην Κύπρο. Χωρίς την προδοτική δράση της χούντας, του Γρίβα και της ΕΟΚΑ Β΄ οι ξένοι δεν θα μπορούσαν να υλοποιήσουν τα σχέδια κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και παράδοσης της μισής Κύπρου στην Τουρκία.
Η Τουρκική εισβολή και η μέχρι σήμερα η παράνομη κατοχή της μισής σχεδόν Κύπρου δείχνει περίτρανα ότι ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ ενδιαφέρονται πρωτίστως για τα διά τους γεωπολιτικά συμφέροντα και όχι την προστασία των συμμάχων χωρών τους. Η συμμετοχή της χώρας μας σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς δεν μπορεί να μας προστατεύσει από εξωτερικές απειλές ενώ η παραχώρηση βασεων σε ελληνικό έδαφος εμπλέκουν τη χώρα μας στους τυχοδιωκτικούς τους πολεμικούς σχεδιασμούς στην περιοχή.
Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια και όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να την παραχαράξουν, δεν μπορεί να συσκοτιστεί.
Δεν ξεχνάμε!Αποτίουμε φόρο τιμής σε όσους, αν και προδομένοι, όρθωσαν το ανάστημα τους στον τουρκικό Αττίλα, υπερασπιζόμενοι την ανεξαρτησία της Κύπρου.
Περισσότερες πληροφορίες στο άρθρο του Λάμπρου Τόκα «Οι μεγάλοι ένοχοι για την προδοσία της Κύπρου το 1974» ΠΗΓΗ: https://www.imerodromos.gr/oi-megaloi-enochoi-gia-thn-prodosia-ths-kuprou-to-1974/
Λαμία: Επιτροπή Αλληλεγγύης για τον Κυπριακό λαό
Τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης ένα πλατύ κύμα αλληλεγγύης στον Κυπριακό Λαό αναπτύσσεται σε όλη την Ελλάδα. Στη Λαμία δημιουργείται η Επιτροπή Αλληλεγγύης Λαμίας από το Δήμο Λαμιέων (Δήμαρχος ο Απόστολος Κουνούπης ) και φορείς της πόλης.
21/7/75 Εκδήλωση της επιτροπής Αλληλεγγύης για το Κυπριακό λαό που εξελίχθηκε στην πρώτη διαδήλωση μεταπολιτευτικά στη Λαμία με μέλη του Συλλόγου Σπουδαστών Φθιώτιδας να κρατούν πανό με το σύνθημα «ΕΞΩ οι βάσεις του θανάτου»
Ανακοινώσεις της Επιτροπής Αλληλεγγύης Λαμίας (αρχείο Χαράς Παρμενοπούλου)
φωτο: Παναγιώτης Γράββαλος (1933-2014). Κύπρος, 1974. Αφίσα της Συντονιστικής Επιτροπής Κυπρίων Φοιτητών. Εκτύπωση Ασπιώτη- Έλκα. Συλλογή Αφισών ΕΙΜ.
