Μια πλούσια περίοδος, με θετικό, αναμφίβολα, απολογισμό, κλείνει σε μία εβδομάδα από σήμερα, μια περίοδος δύο δεκαετιών. Ο Συνασπισμός αυτοδιαλύεται για να αποτελέσουν τα πολλές χιλιάδες μέλη του λιθαράκι, βάση για το νέο, ενιαίο, πολυτασικό κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σε μία εβδομάδα, θα γίνει το Διαρκές Συνέδριο για να ληφθεί η ιστορική απόφαση, ενώ σήμερα από το πρωί συνεδριάζει η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή με το ίδιο θέμα.
«20 χρόνια χρειάστηκαν», όπως έγραψε και ο Γιάννης Μπαλάφας στο ομώνυμο βιβλίο του. Από τότε που ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου συγκροτήθηκε, με μεγάλη δόση τόλμης, από το ΚΚΕ, την ΕΑΡ, τη Νέα Πορεία, το ΚΟΔΗΣΟ κ.ά. σχήματα αλλά και προσωπικότητες της Αριστεράς – τέλη του 1988 όλα αυτά.
Δύο δεκαετίες, στη διάρκεια των οποίων όσοι πραγματικά πίστεψαν στο εγχείρημα, ενθάρρυναν τη συνάντηση και με άλλα «ρυάκια», κάθε ένα από τα οποία έφερνε νέο κόσμο και πλούτο ιδεών -επί παραδείγματι, με το Χώρο Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς. Και ο ΣΥΝ δεν φοβήθηκε τη συνάντηση με τα κινήματα της εποχής του: Το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ ή εκείνο της υπεράσπισης του άρθρου 16. Ο ΣΥΝ που αποτελεί, επιπλέον, αναπόσπαστο κομμάτι με το Κόμμα Ευρωπαϊκού Κόμματος Αριστεράς.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, με τον Χαρίλαο Φλωράκη και τον Λεωνίδα Κύρκο, ακολούθως η ανάληψη της προεδρίας από τη Μαρία Δαμανάκη (Μάρτιος 1991), η διάσπαση του ΚΚΕ και η αποχώρηση του Περισσού από το ελπιδοφόρο σχήμα. Αμέσως μετά, η εκλογική ήττα που έφερε τον ΣΥΝ εκτός Βουλής, κατάσταση που διήρκεσε τρία ολόκληρα χρόνια, και η μάχη, με επικεφαλής τον Νίκο Κωνσταντόπουλο πια, να επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή -όπως και έγινε.
Ακολούθως, η αριστερή στροφή και η εκλογή Αλαβάνου στο τιμόνι του κόμματος (2004), τέλος η ανάδειξη του Αλέξη Τσίπρα αρχικώς μέσα από τη μάχη για τον Δήμο Αθηναίων και μετά στην ηγεσία του ΣΥΝ (2008). Του Αλέξη Τσίπρα που, ήδη από την πρώτη του συνέντευξη, με την ιδιότητα του προέδρου του Συνασπισμού, εδώ στην «Αυγή» μιλούσε για τις αναγκαίες, όπως τις χαρακτήριζε, αλλαγές στη δομή αλλά και στην κουλτούρα λειτουργίας του κόμματος.
Οι αλλαγές, βεβαίως, όπως και η ζωή, δεν σταματούν ποτέ. Και τώρα, μάλιστα, τρέχουν με ακόμη μεγαλύτερες ταχύτητες, αφενός γιατί οι λαϊκές απαιτήσεις είναι κατά πολύ αυξημένες, αφετέρου γιατί είμαστε ένα σκαλοπάτι από την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ στα μέσα Ιουλίου.
Η εισήγηση του Δ. Βίτσα και οι θέσεις της μειοψηφίας
Όμως, «δεν είναι η στιγμή μιας ιστορικής αναδρομής, αλλά μιας ιστορικής συνέχειας» θα πει σήμερα το πρωί ανοίγοντας τις εργασίες της ΚΠΕ ο γραμματέας Δημήτρης Βίτσας, που αναμένεται, επιπλέον, να περιγράψει το 1ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ως ένα συνέδριο που θα αναζωπυρώνει το πολιτικό σχέδιο του χώρου και άρα θα δημιουργεί όρους ανατροπής.
Ταυτόχρονα πάντως ο Δ. Βίτσας θα μιλήσει για το πώς πρέπει να γίνει η μετάβαση από τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών στον ΣΥΡΙΖΑ των μελών. Με προστατευμένη τη διαφορετική άποψη, αλλά και ένα κόμμα με ενιαία και συλλογική λειτουργία, με διακριτό και συμπαγές στίγμα, που δεν θα φαλκιδεύεται από τη μετατροπή των ιδεολογικών ρευμάτων σε αλληλοσυγκρουόμενους μόνιμους μηχανισμούς, που απλώνονται από την κορυφή έως τη βάση. Και η απόφαση της ΚΠΕ, και κατ’ επέκταση του Διαρκούς Συνεδρίου του ΣΥΝ θα είναι το πρώτο βήμα…
Από την άλλη, πάντως, υπάρχει και η άποψη της μειοψηφίας («Αριστερό Ρεύμα»), η οποία σταθερά ζητάει η αυτοδιάλυση να γίνει μετά το συνέδριο, ως εκ τούτου αναβολή διεξαγωγής του Διαρκούς Συνεδρίου. Με το σκεπτικό ότι η εδώ και τώρα αυτοδιάλυση θα λειτουργήσει εκ των πραγμάτων πιεστικά προς τις άλλες συνιστώσες να πράξουν το ίδιο…
Πηγή: Παπαδημητρίου Νίκος http://www.avgi.gr/
