Πέντε χρόνια μετά η καταστολή συνεχίζει να καταδικάζει τα όνειρά μας…
«Η 6η Δεκέμβρη είναι μια μέρα όπου κάθε νέος-α διεκδικεί το δικαίωμα στη ζωή και όχι την επιβίωση».
Ολόκληρη η ανακοίνωση Νέων ΣΥΡΙΖΑ Λαμίας για την συγκέντρωση στις 6 Δεκέμβρη στην Πλατεία Ελευθερίας στη Λαμία στις 7 το απόγευμα:
O θάνατος του Αλέξη Γρηγορόπουλου πυροδότησε το 2008 μια μαζική εξέγερση της νεολαίας όπου όλοι -φοιτητές, μαθητές, άνεργοι νέοι- θρηνούσαν όχι μόνο τον άδικο χαμό ενός 16χρονου παιδιού αλλά και τον θάνατο μιας κοινωνίας ολάκερης.
Εκείνες τις μέρες που μεταφέρουν συνήθως το μήνυμα των Χριστουγέννων η ελληνική κοινωνία σείστηκε συθέμελα. Ο καθένας από εμάς κατάλαβε ότι η κρίση που είχε ξεκινήσει δεν θα περιοριζόταν μόνο στον οικονομικό τομέα αλλά σε όλα όσα κατέκτησαν με αγώνες και θυσίες οι προηγούμενες γενιές.
Ακολουθώντας λοιπόν, το δόγμα του Σοκ οι εκάστοτε κυβερνήσεις φρόντιζαν να μην αφήσουν τίποτα όρθιο κυριολεκτικά. Το πανεπιστημιακό άσυλο καταργήθηκε εν μία νυκτί και οι συλλήψεις και οι ξυλοδαρμοί μαθητών και φοιτητών που διεκδικούσαν ένα καλύτερο αύριο δεν άργησαν να ακολουθήσουν.
Ήταν ξεκάθαρο πια πώς οι κυβερνήσεις αυτές ένα πράγμα ήξεραν να κάνουν καλά, να καταστέλλουν με την βία κάθε μορφή αντίδρασης, διαμαρτυρίας και εξέγερσης του λαού. Η βία και ο αυταρχισμός ήταν το πρόταγμά τους και με βάση αυτά έχτιζαν την κοινωνία που είχαν κατά νου.
Μια κοινωνία που δεν αφήνει χώρο για τα ονειρά μας!
Όσα διεκδίκησαν οι προηγούμενες γενιές για να μπορούμε εμείς να τα θεωρούμε αυτονόητα μας τα καταργούν με συνοπτικές διαδικασίες! Φροντίζουν να φέρνουν απανωτά τη μια κοινωνική ομάδα αντιμέτωπη με την άλλη. Καταργούν τα εργασιακά μας δικαιώματα, τη δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία, την ποιότητα ζωής που έχει φτάσει πια κάτω από τα ανεκτά όρια και όχι μόνο.
Πλέον οι οικογένειες παλεύουν για τα βασικά. Άνθρωποι υποσιτίζονται, άλλοι πεθαίνουν από αναθυμιάσεις είτε γιατί δεν έχουν χρήματα να βάλουν πετρέλαιο θέρμανσης είτε γιατί δεν έχουν καθόλου ρεύμα στο σπίτι τους, οι περισσότεροι νέοι αντιμετωπίζουν το τέρας της ανεργίας και όλοι μας προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα με το πάγωμα της αγοράς και την έλλειψη ρευστότητας. Εξακολουθούν να επιβραβεύουν τους τραπεζίτες παίρνοντας απ’ την τσέπη του φτωχού λαού, κρατώντας για μας την ανεργία, την επισφάλεια, το αβέβαιο μέλλον, την απογοήτευση!
Η καταστολή είναι το μόνο με το οποίο μας απαντούν κι αυτό το απέδειξαν πάμπολλές φορές. Πιστεύουν πώς έτσι θα μπορέσουν να μας φιμώσουν και να μας κάνουν να δεκτούμε αβίαστα τις μνημονιακές πολιτικές τους. Η εξέγερση όμως του Δεκεμβρη του 2008 θα είναι πάντα παρούσα για να μας θυμίζει το ρίσκο που πρέπει όλοι να πάρουμε και να ξεχυθούμε στους δρόμους προκειμένου να βρούμε λύση όλοι μαζί στα προβλήματά μας και να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τις επερχόμενες γενιές. Η 6η Δεκεμβρη είναι μια μέρα όπου κάθε νέος-α διεκδικεί το δικαίωμα στη ζωή και όχι την επιβίωση.
«ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΛΕΦΤΑ ΣΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΦΑΙΡΕΣ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕΡΕΣ»
Εσύ θα μείνεις αμέτοχος;
