Πριν από λίγες ημέρες η πυρκαγιά που ξέσπασε στην περιοχή της Μαλεσίνας και η καταστροφή που αυτή προκάλεσε, αφού έκαψε πολλές χιλιάδες στρέμματα (περί τις 25.000) κυρίως δάσους υπό αναγέννηση, μετά από παλαιότερη πυρκαγιά, και καλλιεργειών αλλά και αποθηκών, μαντριών και άλλων, ανέδειξε για άλλη μια φορά το τεράστιο πρόβλημα της αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών και γενικότερα της δασοπροστασίας στην χώρα μας,
Το πρόβλημα αυτό είναι διαχρονικό αλλά έχει ενταθεί τα τελευταία 15 χρόνια.
Σε αυτό το διάστημα καίγονται κατά μέσο όρο 500.000 χιλιάδες και περισσότερα στρέμματα εκτάσεων το χρόνο, έχουν καεί πάνω από 100 άνθρωποι από τους οποίους 20 από το προσωπικό κατάσβεσης, καθώς και χιλιάδες σπίτια αποθήκες, μαντριά, οχήματα κ.ά. Το κόστος της κατάσβεσης έχει ανέβει στα 300-400εκατομύρια ευρώ το χρόνο από 30 περίπου εκατομμύρια ευρώ παλαιότερα, αφού η δασοπυρόσβεση στηρίζεται κατά κύριο λόγο στην αεροπυρόσβεση και το κόστος από αυτή είναι τεράστιο. ( Μια ώρα επιχείρησης ενός εναέριου μέσου, αρκετές φορές νοικιαζόμενου, στοιχίζει 9.000 έως 17.000 ευρώ). Αυτό από μόνο του αποτελεί οικονομικό σκάνδαλο. Αντίθετα τα κονδύλια που δίνονται για την πρόληψη των πυρκαγιών κάθε χρόνο μειώνονται , ενώ η Δασική Υπηρεσία που έχει το αντικείμενο των εργασιών αυτών αλλά και των εργασιών αποκατάστασης των καμένων δασικών εκτάσεων συνεχώς υποβαθμίζεται και αποστελεχώνεται, αδυνατώντας πολλές φορές να ανταπεξέλθει στο έργο της. Παράλληλα δρομολογούνται διαδικασίες κατάργησης Δασαρχείων και υποβάθμισης ακόμα περισσότερο του ρόλου της Δασικής Υπηρεσίας στην διαχείριση και προστασία των δασικών οικοσυστημάτων.
Είναι φανερό από όλα αυτά ότι η δασική πολιτική που εφαρμόζεται όλα τα προηγούμενα χρόνια αλλά ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια των νεοφιλελεύθερων και μνημονιακών Κυβερνήσεων είναι μια πολιτική που εξυπηρετεί τα κόμματα που την εξασκούν με αδιαφανείς και ρουσφετολογικές προσλήψεις προσωπικού στους μηχανισμούς καταστολής των πυρκαγιών και με τεράστια χρηματικά ποσά να διακινούνται για την αγορά , ενοικίαση και χρήση των εναέριων μέσων. Είναι μια δασική πολιτική που εξυπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα καθώς βλέπει τα δασικά οικοσυστήματα ,που προστατεύονται ιδιαίτερα από το Σύνταγμα και σε αντίθεση με αυτό, ως οικόπεδα ή τόπους ανάπτυξης μεγάλων επενδύσεων με αβέβαιο αποτέλεσμα για τις ανάγκες των κατοίκων της κάθε περιοχής σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, ενώ αυτά θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέσο για την ανάπτυξη της οικονομίας της υπαίθρου, όπως έχει γίνει στο παρελθόν, δημιουργώντας χιλιάδες θέσεις εργασίας σε άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένα με το δάσος επαγγέλματα και παράλληλα διατηρώντας τα περιβαλλοντικά οφέλη τους .
Πέρα από αυτά η μεγάλη πυρκαγιά της Μαλεσίνας ανέδειξε και ένα άλλο θέμα αυτό της αποσπασματικής συμμετοχής των πολιτών στην κατάσβεση χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο, με το Δήμο να συμμετέχει χωρίς ξεκάθαρο ρόλο και αρμοδιότητες αλλά κυρίως χωρίς να έχει αναπτύξει ένα κορμό για την συμμετοχή των πολιτών με την δημιουργία εθελοντικών ομάδων πολιτών, κατάλληλα εκπαιδευμένων και με συγκεκριμένες κατευθύνσεις και ρόλο, ώστε να βοηθήσουν αποτελεσματικά το έργο της κατάσβεσης. Είναι η ώρα λοιπόν όλοι οι πολίτες να αγωνισθούν για την αλλαγή αυτής της καταστροφικής για την χώρα μας και το λαό της δασικής πολιτικής που θα εκφρασθεί με τον αγώνα για την δημιουργία ενός Κρατικού Φορέα Δασοπροστασίας, σύγχρονα οργανωμένου, ο οποίος θα έχει την ευθύνη και θα ρίχνει το βάρος του στην πρόληψη αλλά και στην καταστολή των πυρκαγιών όταν χρειασθεί και γενικά την ευθύνη του σχεδιασμού και της υλοποίησης της δασοπροστασίας της χώρας με γνώμονα το συμφέρον του λαού και την προστασία του Φυσικού Περιβάλλοντος που κύριο κορμό του έχει τα δασικά οικοσυστήματα. Αυτό σε Εθνικό επίπεδο .
Σε τοπικό επίπεδο είναι ανάγκη να αναληφθούν πρωτοβουλίες ώστε να δημιουργηθούν σε επίπεδο Δήμου Εθελοντικές Ομάδες Πολιτών σε κάθε χωριό που θα εκπαιδευτούν κατάλληλα και θα συμμετέχουν με συγκεκριμένο τρόπο και ρόλο στην κατάσβεση των πυρκαγιών το καλοκαίρι, αλλά και σε εργασίες, όπως καθαρισμός δασών και δασικών δρόμων, το υπόλοιπο διάστημα του χρόνου.
Η Δασοπροστασία είναι ευθύνη και υποχρέωση όλων μας. Ας συνειδητοποιήσουμε ότι αφήνοντας τα δάση να καούν και να καταστραφούν , καταστρέφουμε τις ελπίδες μας για καλύτερη ποιότητα ζωής και χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας.
