Εκτενές αφιέρωμα στα αριστερά πολιτικά ρεύματα που κερδίζουν έδαφος στην Ευρώπη, κόντρα στο πολιτικό κλισέ που θέλει την κρίση να οδηγεί τους πολίτες σε αυταρχικές λογικές, παρουσιάζει ο βρετανικός Guardian(ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ!) Το δημοσίευμα έχει τίτλο «Ζήτω οι Podemos: η αριστερά δείχνει να μπορεί να προσαρμοστεί και να ευδοκιμήσει στην κρίση» και φέρει την υπογραφή του Owen Jones, έρχεται λίγες ημέρες μετά το αφιέρωμα στα τρία ευρωπαϊκά αριστερά κόμματα, μεταξύ αυτών και τον ΣΥΡΙΖΑ, με τίτλο «Τα νέα αριστερά κόμματα της Ευρώπης μπορεί να κάνουν πραγματικότητα το όνειρο του 1968».

Το δημοσίευμα ξεκινά περιγράφοντας το πολιτικό κλισέ που θέλει τους πιο φτωχούς πολίτες κάθε χώρας που «κακοποιείται» από οικονομική καταστροφή, «να στρέφονται κατά ορδές στην σκληρή ξενοφοβία της λαϊκιστικής δεξιάς». «Η έλλειψη ασφαλούς εργασίας, φθηνής κατοικίας και η κατακόρυφη πτώση των συνθηκών ζωής, τους οδηγούν στο να βρουν έναν εύκολο αποδιοπομπαίο τράγο στο πρόσωπο των ξένων», σημειώνει η βρετανική εφημερίδα.

«Αυτό το σενάριο έχει τηρηθεί κατά γράμμα στη Βρετανία της λιτότητας, που η νέα μανία για αντισυμβατικά σχήματα, διοχετεύεται στο αντι-μεταναστευτικό κόμμα ενός πρώην χρηματιστή που επιδιώκει να ιδιωτικοποιήσει τις δημόσιες υπηρεσίες, να ελαφρύνει τους φόρους στους πιο πλούσιους και να επιτεθεί με βία στα δικαιώματα των εργαζομένων. Αλλά η Ισπανία δείχνει ότι υπάρχει και εναλλακτικός δρόμος», συνεχίζει η εφημερίδα.

Το δημοσίευμα, στη συνέχεια, κάνει εκτενή αναφορά στα προβλήματα που η κρίση έχει δημιουργήσει στην Ισπανία. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, η Ισπανία μαστίζεται από την ανεργία που ξεπερνά το 25%, την ανασφάλεια και τη φτώχεια, όμως παρά τις δυσμενείς συνθήκες, τα κόμματα που θέτουν ως πρώτο θέμα στην ατζέντα τους το μεταναστευτικό δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν έδαφος. «Αντίθετα, η δυσαρέσκεια στην Ισπανία έχει βρει διαφορετική έκφραση: ένα κόμμα πρόταγμα του είναι το γεγονός ότι οι Ισπανοί δεν πρέπει να πληρώσουν για την κρίση για την οποία δεν ευθύνονται.», σημειώνει το δημοσίευμα.

«Το Podemos ιδρύθηκε με βάση την πολιτική της ελπίδας. Αν και ιδρύθηκαν μόλις τον περασμένο Μάιο, κατέκτησαν 1,2 εκατ. ψήφους και 5 έδρες στις πρόσφατες ευρωεκλογές και σήμερα είναι πρώτο στις δημοσκοπήσεις», συνεχίζει το άρθρο. «Οι Podemos δεν ιδρύθηκαν από το πουθενά. Στο δρόμο για τις εκλογές του 2011, εκατοντάδες χιλιάδες αγανακτισμένων βγήκαν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι ενάντια στην πολιτική ελίτ», σημειώνει o Guardian. 

«Χωρίς πολιτική ηγεσία και κατεύθυνση, οι κινήσεις αυτέ, κατά κανόνα πετυχαίνουν», εκτιμά η βρετανική εφημερίδα. Η εφημερίδα μεταφέρει επίσης τα λόγια του Iñigo Errejón, υπεύθυνου της πολιτικής καμπάνιας των Podemos, ο οποίος πριν τις εκλογές του Μαϊου είχε γράψει: «Η κοινωνική κινητοποίηση ήταν για καιρό σε υποχώρηση. Ανάμεσα σε μεγάλα τμήματα της αριστεράς επικράτησαν οι πιο απαισιόδοξες υποθέσεις. Αλλά το Podemos ήταν το παιδί του κινήματος των αγανακτισμένων, ένα κόμμα που δίνει έμφαση στην από τα κάτω δημοκρατική συμμετοχή: εκεί δηλαδή που οι Podemos έκανα λαϊκές συνελεύσεις και παρόμοιων μορφών κύκλους. Η χρηματοδότηση για την προεκλογική τους εκστρατεία για τις ευρωεκλογές έγινε σε μεγάλο βαθμό από τους ψηφοφόρους του, ενώ οι πολιτικές θέσεις θεσμοθετήθηκαν ως ένα βαθμό μέσω διαδικτυακής ψηφοφορίας».

Όπως λέει ο Guardian, οι μεγαλύτερης ηλικία ψηφοφόροι μπορεί να επιμένουν στα παραδοσιακά κόμματα αλλά οι νεότεροι συρρέουν στους Podemos, αποδεικνύοντας ότι ο δικομματισμός στη χώρα βρίσκεται σε κρίση, καταλήγοντας σε μια «κατάρρευση της συναίνεσης και τον εξοβελισμό των παραδοσιακών πολιτικών ταυτοτήτων».

Οι Podemos όμως δεν είναι μόνοι, σημειώνει η βρετανική εφημερίδα. «Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει εδώ και καιρό επισκιάσει το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ που έχει χάσει τους υποστηρικτές του εφαρμόζοντας καταστροφικές πολιτικές λιτότητας. Στη Σλοβενία, το νέο ιδρυθέν κόμμα της Ενωμένης Αριστεράς φέτος είδε σημαντική αύξηση στα ποσοστά του, ενώ στην Ολλανδίαςτο σοσιαλιστικό κόμμα κατά διαστήματα εμφανίζει αυξημένα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις», γράφει ο Guardian.

«Για όλους εμάς στη Βρετανία» συνεχίζει ο δημοσιογράφος «που βλέπουμε το ρεύμα ενάντια στο κατεστημένο να κατευθύνεται στο υπέρ των πλουσίων και ξενοφοβικό κόμμα Ukip (Φάρατζ) είναι αδύνατο να μην θαυμάζουμε την ισπανική εμπειρία των Podemos. Αλλά οι κομματικοί σχηματισμοί δεν μπορούν απλά να μεταφερθούν από τη μία χώρα στην άλλη, με διαφορετικές κουλτούρες και διαφορετικό πολιτικό περιεχόμενο. Τα προβλήματα στην Ισπανία και την Βρετανία είναι συχνά παρόμοια αλλά διαφέρουν στην κλιμάκωσή τους και στις λεπτομέρειές τους. Το βρετανικό εκλεκτορικό σύστημα εμφανίζει ένα εξαιρετικό περιορισμό στην ανάπτυξη νέων κομμάτων», υπογραμμίζει.

«Το πολιτικό σύστημα στη Βρετανία βρίσκεται σε κρίση. Τα ποσοστά που συγκεντρώνουν τα δύο παραδοσιακά κόμματα βρίσκονται σε κατακόρυφη πτώση. Εάν η πολιτική ελίτ συνεχίζει να μην συναντά τις προσδοκίες των πολιτών, τότε ποιος ξέρει; Μπορεί ένα κόμμα ένα αντίστοιχο να κυριαρχήσει στη τη Βρετανία» καταλήγει ο Guardian.