Χθες στο Μόναχο, λίγους μήνες πριν συμπληρώσει τα 90 χρόνια της, μια από τις πιο σημαντικότερες μορφές του ρωσικού μπαλέτου, η Μάγια Πλισέτσκαγια πέταξε από τη λίμνη των λευκών κύκνων στους αιθέρες της αιωνιότητας.
Η Μάγια Πλισέτσκαγια γεννήθηκε στις 20 Νοεμβρίου του 1925 στη Μόσχα.
Υπό το σταλινικό καθεστώς, η οικογένειά της χαρακτηρίστηκε «εχθρός του λαού», ο πατέρας της, μηχανικός στο επάγγελμα, εκτελέστηκε από απόσπασμα το 1938, ενώ η μητέρα της ήταν αιχμάλωτη σε καταναγκαστικά έργα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης του Καζακστάν. Τη φροντίδα της μικρής Μάγιας ανέλαβαν ο θείος και η θεία της.
Η ίδια είχε την ατυχία να είναι Εβραία σε μία περίοδο–τέλη της δεκαετίας του 40 και αρχές του 50–οπότε ο σοβιετικός ηγέτης έβλεπε παντού γύρω του σιωνιστικές συνωμοσίες. «Οι αναμνήσεις μου είναι γεμάτες με ατέλειωτο πόνο και ταπείνωση», έγραφε το 2001 στην αυτοβιογραφία της.
Σπούδασε στη φημισμένη σχολή μπαλέτου της Μόσχας από την ηλικία των εννέα και για πρώτη φορά εμφανίστηκε με τα Μπαλσόι στα 11 χρόνια της, στα οποία εντάχθηκε αποκλειστικά από το 1943 και των οποίων έγινε πρίμα μπαλαρίνα το 1960.
Υπό τον φόβο ότι μπορεί να αποστατήσει στη Δύση, οι σοβιετικές αρχές είχαν απαγορεύσει στην Πλισέτσκαγια να ταξιδέψει στο εξωτερικό μέχρι το 1959, οπότε ο Νικίτα Χρουστσόφ ήρε την ταξιδιωτική απαγόρευση ως απάντηση στην αυξανόμενη δημοτικότητά της.
Είχε χαρακτηριστεί η «Απόλυτη Πρίμα Μπαλαρίνα» όλων των εποχών και ήταν η πιο φημισμένη χορεύτρια του κόσμου. Από τα πρώτα της κιόλας βήματα φάνηκε το ταλέντο και η ισχυρή της προσωπικότητα. Ξεχώρισε αμέσως χάρη στα υψηλά άλματα και τη θεατρικότητά της. Η καριέρα της κάλυψε έξι δεκαετίες και η ίδια απέκτησε διεθνή φήμη χάρις στη φλογερή, γεμάτη συναίσθημα ερμηνεία της, που ερχόταν σε αντίθεση με τις σεμνότερες ερμηνείες που η παράδοση επέβαλε στις μπαλαρίνες.
Η Πλισέτσκαγια ήταν η μπαλαρίνα της οποίας η ερμηνεία στο «Θάνατο του κύκνου» την οποία είχε σφραγίσει μια άλλη μεγάλη προσωπικότητα του χορού η Άννα Πάβλοβα, θεωρήθηκε ιστορική, μοναδική και ανεπανάληπτη. Το άστρο της έλαμπε αλλά της ήταν απαγορευμένο να ταξιδεύει στις περιοδείες του Μπολσόι ανά τον κόσμο.
Στον μακρύ κατάλογο των πρωταγωνιστικών της ρόλων ξεχωρίζουν η ερμηνεία της ως Οντέτ και Οντίλ στη Λίμνη των Κύκνων το 1947, ως Αουρόρα στην Ωραία Κοιμωμένη του Γιούρι Γκριγκορόβιτς (1963) αλλά και στη χορογραφία του «Το πέτρινο λουλούδι» (1959). Αποσύρθηκε σε ηλικία 65 ετών ενώ στη συνέχεια βρέθηκε επικεφαλής ως καλλιτεχνική διευθύντρια σε μεγάλους οργανισμούς, όπως στην Όπερα της Ρώμης και στο Μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής της Μαδρίτης. Όμως, στα 80 της, παρουσιάστηκε και πάλι ενώπιον του κοινού, στο «Ave Мaya», που δημιούργησε γι΄ αυτήν ο Μορίς Μπεζάρ.
Η Πλισέτσκαγια παρέμεινε στα Μπαλσόι μέχρι τη συνταξιοδότησή της το 1990, χορογραφώντας, διδάσκοντας και χορεύοντας.
