Συνεχίζεται η αβεβαιότητα στο ελληνικό ζήτημα, χωρίς κανείς να γνωρίζει αν και πότε θα υπάρξει «λευκός καπνός», αφού οι απαιτήσεις μερίδας των πιστωτών υπερβαίνουν κατά πολύ τα εσκαμμένα της ελληνικής πλευράς.
Ενόψει του κρίσιμου Eurogroup της 9ης Μαΐου ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει σήμερα διαρκείς συσκέψεις με στενούς συνεργάτες του στο Μέγαρο Μαξίμου με στόχο την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για την πρώτη αξιολόγηση, το κλείσιμο της οποίας εξακολουθεί να βρίσκεται σε εκκρεμότητα με αποτέλεσμα στην κυβέρνηση να κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα.
Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, η Αθήνα θα επιδιώξει τις επόμενες ημέρες να ενισχύσει την διαπραγματευτική θέση της χώρας και να αυξήσει την υποστήριξη που έχει ήδη εκδηλωθεί από διάφορες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έναντι των απαιτήσεων του ΔΝΤ για νομοθέτηση συγκεκριμένων προληπτικών και υπό αίρεση μέτρων.
Δεν είναι «πιθανό να υπάρξει συμφωνία στο έκτακτο Eurogroup» και το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι η μορφή και το περιεχόμενο των προληπτικών μέτρων ύψους 3,6 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το Reuters, που επικαλείται δυο πηγές κοντά στις συζητήσεις.
Το πρακτορείο σημειώνει πως θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος για να υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στις δύο πλευρές σε ό,τι αφορά στις μεταρρυθμίσεις, αλλά και τα προληπτικά μέτρα που θα πρέπει να λάβει η Ελλάδα.
«Πραγματοποιούμε αργή πρόοδο. Δεν θα περίμενα μια τελική συμφωνία στις 9 Μαΐου. Είναι πολύ νωρίς. Θα υπάρξουν κάποιες εβδομάδες μετά από αυτό», δήλωσε ο ένας από τους δύο αξιωματούχους.
Δεν υπάρχει το αίσθημα της ανάγκης γιατί η Ελλάδα δεν χρειάζεται την επόμενη δόση μέχρι τα μέσα Ιουλίου, υποστήριξε ο ίδιος. Επίσης, ανέφερε πως θα ήταν προτιμότερο να επέλθει συμφωνία πριν την 23η Ιουνίου, που πραγματοποιείται στη Βρετανία το δημοψήφισμα για το Brexit.
Η δεύτερη πηγή υποστήριξε ότι απαιτείται περισσότερος χρόνος ώστε να γεφυρωθούν τα κενά μεταξύ Ε.Ε. και ΔΝΤ για την αναδιάρθρωση χρέους.
Σήμερα τα στοιχεία της Eurostat
Σήμερα αναμένεται να δημοσιοποιηθούν οι εκτιμήσεις της Eurostat για τα έτη 2016 και 2017, σύμφωνα με πληροφορίες. Πιθανόν την Τετάρτη η κρίσιμη συνάντηση του Ευκλείδη Τσακαλώτου με Ντάισελμπλουμ, Σόιμπλε, Σαπέν, Ντράγκι, Γιουνκέρ και Λαγκάρντ.
Στο οπλοστάσιο των κυβερνητικών επιχειρημάτων εξέχουσα θέση κατέχουν τα στοιχεία για τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας, γεγονός που λειτουργεί ενισχυτικά ως προς τη δικαιολόγηση της άρνησης για λήψη επιπρόσθετων μέτρων προκαταβολικά, σε περίπτωση αποκλίσεων από τους στόχους του τρίτου Μνημονίου.
Οι κίνδυνοι και οι σκοπιμότητες για ένα νέο θερινό θρίλερ ανάμεσα στην Αθήνα και το τρίγωνο Βρυξελλών-Βερολίνου και Ουάσινγκτον έχουν γίνει αντιληπτοί στο πρωθυπουργικό επιτελείο, όπου τονίζουν πως δεν είναι στις δικές τους προθέσεις να συμβεί κάτι τέτοιο.
Υπενθυμίζεται ότι ο πρωθυπουργός με δήλωσή του την Μεγάλη Πέμπτη είχε εκφράσει την αισιοδοξία του για κλείσιμο της αξιολόγησης, ενώ είχε σημειώσει, μιλώντας σε συνεργάτες του ότι «όσοι ονειρεύονται επανάληψη του 2015 είναι βαθιά νυχτωμένοι και εκτίθενται».
Τέλος, κυβερνητικές πηγές διαμηνύουν ότι τα όρια και οι αντοχές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, των κομματικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και του ελληνικού λαού φτάνουν «μετά κόπων και βασάνων» στη συμφωνία του Ιουλίου «και ούτε λέξη παραπάνω».
Σενάρια made in USA για απομάκρυνση Τσίπρα
Σενάρια περί σχεδίων ανατροπής του Αλέξη Τσίπρα κυκλοφορούν ευρέως στην αμερικανική πρωτεύουσα. Σενάρια που αφορούν είτε την ώθηση του Ελληνα πρωθυπουργού σε παραίτηση και προκήρυξη νέων εκλογών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ελληνική οικονομία, είτε τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης υπό άλλο πρόσωπο κοινής αποδοχής στην πρωθυπουργία.
Υπάρχουν πληροφορίες μάλιστα ότι τουλάχιστον δύο ονόματα, με παρασκηνιακές επαφές τους στο εξωτερικό, ήδη προαλείφονται για μια τέτοια θέση.
Η ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με πληροφορίες από το μέγαρο Μαξίμου, είναι ενήμερη επί των σεναρίων αυτών. Κυβερνητικοί παράγοντες εξέφραζαν τη βεβαιότητα προς την «Εφ. Συν.» ότι το ΔΝΤ θα έβλεπε με ευχαρίστηση την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης.
Το ερώτημα είναι ποια στάση θα κρατούσαν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο οι Ευρωπαίοι εταίροι. Η δε βεβαιότητα είναι πως η στάση των Ευρωπαίων στην εξύφανση των όποιων σχεδίων, εφόσον υπάρχουν, δεν μπορεί να είναι ενιαία.
Ως παράγοντες των επιφυλάξεων, τουλάχιστον κάποιων εκ των Ευρωπαίων στην υλοποίηση των όποιων σχεδίων θεωρούνται από ελληνικής πλευράς το ενδεχόμενο Brexit, αλλά και οι επικείμενες εκλογές σε Αυστρία και Ισπανία, τα αποτελέσματα των οποίων ενδέχεται να αλλάξουν τους συσχετισμούς στην ευρωζώνη.
Σύμφωνα πάντως με όσα διοχετεύονται από την Ουάσιγκτον, το σχέδιο έχει την υπογραφή Σόιμπλε και τέθηκε στο επίκεντρο μυστικών συναντήσεων στην Ουάσινγκτον κατά την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ που έλαβε χώρα στην αμερικανική πρωτεύουσα στα μέσα Απριλίου, με όχημα την επιβολή ενός επιπλέον πακέτου αυτοκτονικών μέτρων για την ελληνική οικονομία (κατ’ ουσίαν ένα έξτρα προαιρετικό Μνημόνιο) και με άλλοθι την ανάγκη να πειστεί το ΔΝΤ να παραμείνει θεματοφύλακας της λιτότητας στην Ελλάδα, όπως θέτουν ως προϋπόθεση οι Ευρωπαίοι για να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση προς τη χώρα μας.
Η προοπτική συστηματικής πολιτικής φθοράς του Τσίπρα με απώτερο ορίζοντα την ανατροπή του και τη δρομολόγηση μίας διάδοχης κατάστασης που θα προσιδιάζει στο πολιτικό εξάμβλωμα της συγκυβέρνησης Παπαδήμου με τις ευλογίες των δανειστών δεν προέκυψε τώρα.
Από τον Σεπτέμβριο
Ολα αυτά δεν είναι βεβαίως καινούργια. Ηδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο η «Εφ.Συν.» με συνεχή ρεπορτάζ έχει αναδείξει το σκηνικό που ήδη είχε αρχίσει από τότε να εξυφαίνεται από την πλευρά του ΔΝΤ και της Ευρώπης με σκοπό να μην κλείσει η αξιολόγηση στα προκαθορισμένα χρονικά πλαίσια αλλά να τραβήξει μέχρι το σημείο μηδέν, ώστε η ελληνική κυβέρνηση, αλλά πρωτίστως η χώρα, να βρεθεί για ακόμα μία φορά με την πλάτη στον τοίχο και να της επιβληθεί υπό το κράτος του κατεπείγοντος και της άτακτης χρεοκοπίας ένα επιπλέον πακέτο δυσβάστακτων μέτρων που θα υπηρετεί διττό στόχο:
να τελειώσουν πολιτικά τον Αλέξη Τσίπρα πυροδοτώντας εξελίξεις με την ελπίδα ότι θα ανακατέψουν την τράπουλα για να διαμορφώσουν το πολιτικό σκηνικό της χώρας στα μέτρα και τα σταθμά εγχώριων, εξωθεσμικών και εκτός των συνόρων συμφερόντων, και ταυτοχρόνως να δέσουν την Ελλάδα πιο σφιχτά από ποτέ στο ατέρμονο σπιράλ της ύφεσης μέχρι το σημείο να χρεώσουν στη χώρα την αδυναμία της να τα καταφέρει μέσα στο ευρώ και να την εξωθήσουν ατάκτως προς την έξοδο από το κοινό νόμισμα, αφού πρώτα θα έχουν κερδίσει πολιτικό χρόνο υπεκφεύγοντας τη δέσμευσή τους για μία ουσιαστική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, το μόνο που θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την πραγματική επανεκκίνηση της οικονομίας.
Σ’ αυτό το πλαίσιο δεν θεωρείται τυχαίο ότι Σόιμπλε και ΔΝΤ ήγειραν την απαίτηση για πακέτο έξτρα μέτρων, όχι νωρίτερα αλλά μόλις στα μέσα Απριλίου, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος θα ξεκινήσει σύντομα να μετρά αντίστροφα για την Ελλάδα, ώστε να ξεμείνει από ρευστό και να απειληθεί με ανοιχτή χρεοκοπία, χωρίς συμφωνία με τους δανειστές της.
Αν στην εαρινή σύνοδο στην Ουάσινγκτον δεν είχε «ξεφυτρώσει» από πουθενά η απαίτηση για ένα νέο «προαιρετικό» Μνημόνιο, το βέβαιο είναι ότι οι διαπραγματεύσεις θα είχαν σήμερα ολοκληρωθεί, αφού ασφαλείς πληροφορίες λένε ότι Αθήνα και δανειστές έχουν κλείσει τη συμφωνία για το πακέτο των μέτρων που περιλαμβάνονται στο ελληνικό πρόγραμμα του περασμένου καλοκαιριού, αλλά πλέον το νέο σημείο διαφωνίας τους είναι η επιβολή των έξτρα μέτρων.
Οχι όμως μόνο η επιβολή, αλλά κυρίως ο τρόπος επιβολής που ζητάνε οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ από την ελληνική κυβέρνηση, ο οποίος συνιστά ακόμα μία πράξη στο έργο πολιτικού εξευτελισμού της ελληνικής πλευράς.
Γιατί μόνο έτσι μπορεί να θεωρηθεί η απαίτηση του ΔΝΤ όχι απλώς για εκ των προτέρων νομοθέτηση σκληρότατων μέτρων υπό μορφή αυτοματοποιημένων περικοπών, αλλά -όπως πληροφορείται η «Εφ.Συν.» από αξιόπιστη πηγή στην έδρα του Ταμείου στην Ουάσινγκτον- η απαίτηση να συνοδεύεται επίσης από μια μορφή περικοπών που μεταφράζεται σε τυφλές περικοπές μισθών, συντάξεων, ασφαλιστικών και αμυντικών δαπανών.
Με μαεστρία
Ολη αυτή η σωρεία των απαιτήσεων σε ένα σκηνικό που ενορχήστρωσε με μαεστρία ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, σε απόλυτη συγχορδία με την Κριστίν Λαγκάρντ κατά την εαρινή σύνοδο του Ταμείου στην Ουάσινγκτον, έρχεται την ώρα που τα χρονικά περιθώρια για την Αθήνα στενεύουν επικίνδυνα, αφενός με τους Ευρωπαίους να περιμένουν στη γωνία τον Αλέξη Τσίπρα για να του χρεώσουν την αποτυχία και μια νέα βαθιά κρίση στην ευρωζώνη, και αφετέρου με όσα συμφέροντα στο εγχώριο επιχειρηματικό, πολιτικό και μιντιακό περιβάλλον περιμένουν ένα στραβοπάτημά του για να αρχίσουν τον γνωστό πολιτικό λιθοβολισμό.
Αραγε η Ιστορία θα επαναληφθεί; Κι αν ναι, με ποιους πρωταγωνιστές και με ποια κατάληξη αυτή τη φορά; Είναι ερωτήματα που σίγουρα δεν θα αργήσουν να απαντηθούν.
