Πρώτον, και σημαντικότερο, είναι το γεγονός ότι η συνέντευξη έγινε από δεξιό Αμερικανό δημοσιογράφο και το κύριο θέμα της ήταν πόλεμος σε ευρωπαϊκό έδαφος. Ο Κάρλσον αντιμετώπισε σφοδρότατη επίθεση από το φιλελεύθερο κατεστημένο των ΗΠΑ. Η Χίλαρι Κλίντον, για άλλη μια φορά, αποδείχθηκε πολιτικά αδέξια, ακόμη και γελοία, στην επίθεση εναντίον του. Παρ’ όλα αυτά, η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε.

Οι ηγεμονικές ΗΠΑ κατάφεραν να έχουν δημόσια συζήτηση γι’ αυτό το καυτό ζήτημα, έστω και με αυτούς τους όρους. Η Ευρώπη που είναι; Απολύτως πουθενά. Ο λόγος είναι, φυσικά, ότι η Ευρώπη είναι υποτακτικός των ΗΠΑ και οι υποτελείς δεν διενεργούν ανοικτές συζητήσεις.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που σήμερα καθοδηγείται από την κεντροδεξιά και την κεντροαριστερά, χρηματοδοτεί έναν απίστευτα επικίνδυνο πόλεμο στην Ευρώπη, χωρίς να διεξάγει πραγματική συζήτηση. Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μια μη εκλεγμένη και ατάλαντη πολιτικός, διαπρέπει στη ρωσοφοβία. Ο Πούτιν προσπέρασε τους υποτελείς και σηματοδότησε την επιθυμία του να επικοινωνήσει άμεσα με την ηγεμονική δύναμη.

Η Ευρώπη χρειάζεται επειγόντως να ακουστούν κριτικές φωνές που αμφισβητούν το σημερινό στάτους κβο. Τα πράγματα θα αλλάξουν με τις ευρωεκλογές, αλλά μπορεί να γίνουν ακόμη πιο επικίνδυνα, αν η αλλαγή προέλθει από την άκρα δεξιά. Χρειάζεται εσπευσμένα μια δυνατή δημόσια φωνή από τη ριζοσπαστική αριστερά.

Δεύτερον, έγινε απολύτως σαφές ότι ο Πούτιν είναι Ρώσος εθνικιστής χωρίς ίχνος προοδευτικής πολιτικής ή αντιιμπεριαλιστικής αντίληψης. Αντιμετωπίζει την ολομέτωπη επίθεση των ηγεμονικών ΗΠΑ, αλλά δεν το κάνει στη βάση θεμελιωδών αρχών δικαιοσύνης ή ισότητας μεταξύ των χωρών. Θέλει απλώς να αναγνωριστεί η χώρα του ως μεγάλη δύναμη, με βαρύνοντα λόγο στη διαχείριση των διεθνών οικονομικών και πολιτικών πραγμάτων. Αυτό ακριβώς δεν είναι πρόθυμες να του παραχωρήσουν οι ΗΠΑ. Όσοι φαντάζονται ότι ο Πούτιν πρεσβεύει κατά κάποιο τρόπο τη φιλική συνεργασία μεταξύ κρατών, δεν τον έχουν ακούσει με προσοχή.

Τρίτον, ο Πούτιν κατέστησε σαφές τι εννοεί με την πολυπολικότητα προωθώντας τα BRICS. Πρόκειται για αμφισβήτηση του παγκόσμιου ηγεμόνα από αναδυόμενες καπιταλιστικές δυνάμεις, οι οποίες προσβλέπουν σε μεγαλύτερο μερίδιο της παγκόσμιας οικονομίας και αντίστοιχη γεωπολιτική επιρροή. Ο Πούτιν δεν επιδιώκει να χωρίσει την παγκόσμια οικονομία σε μπλοκ που ανταγωνίζονται το ένα το άλλο. Αντίθετα, τονίζει ότι η παγκόσμια οικονομία είναι ενιαία οντότητα.

Ως ενιαία βλέπει την παγκόσμια οικονομία το μεγάλο ρωσικό και φυσικά το κινεζικό κεφάλαιο. Και τα δύο δεν επιδιώκουν καμία εδαφική ή άλλη αποκλειστικότητα, ακόμη και όταν οι Αμερικανοί τους επιβάλλουν κυρώσεις.

Σίγουρα, η πρόκληση των BRICS αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την ηγεμονία των ΗΠΑ και οι Αμερικανοί θα αντισταθούν σθεναρά. Τα BRICS δημιουργούν χώρο για τις φτωχότερες χώρες του Παγκόσμιου Νότου -και για τις συνεπείς αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις- προκειμένου να αγωνιστούν για τα δικά τους συμφέροντα. Αλλά oi φτωχότερες χώρες καλά θα κάνουν να θυμούνται ότι ο εχθρός του εχθρού τους δεν είναι φίλος τους.

Από αυτή την άποψη, η ιδέα του Πούτιν ότι τα BRICS θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν αποτελεσματικά το δολάριο, ή ακόμη ότι το κινεζικό ρενμίνμπι θα μπορούσε να το υποκαταστήσει, δείχνει σχετική έλλειψη αντίληψης. Δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο στο ορατό μέλλον.

Ο κινεζικός καπιταλισμός δεν διαθέτει το χρηματοπιστωτικό σύστημα που θα μπορούσε να υποστηρίξει μια τέτοια εξέλιξη, και οι κινεζικές μεγάλες επιχειρήσεις είναι εξαιρετικά εκτεθειμένες στο δολάριο στις διεθνείς συναλλαγές τους. Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να αντλούν ηγεμονική δύναμη από το δολάριο τα επόμενα χρόνια.

Τέταρτον, και τελευταίο, ο Πούτιν δήλωσε με αυτοπεποίθηση τη θεμελιώδη πραγματικότητα του πολέμου στην Ουκρανία: Η Ρωσία κερδίζει στρατηγικά, αν και όχι ακόμη επιχειρησιακά. Οι ένοπλες δυνάμεις της έχουν γίνει πανίσχυρες, σε αντίθεση με το πώς ήταν το 2022. Η οικονομία της αναδιαρθρώνεται με ταχείς ρυθμούς, διαθέτει ευρεία παραγωγική βάση και είναι πιθανόν η μεγαλύτερη στην Ευρώπη επί του παρόντος. Το πολιτικό της καθεστώς δεν φαίνεται να απειλείται άμεσα και η ισχύς του Πούτιν είναι μάλλον μεγαλύτερη από ποτέ.

Εν ολίγοις, η μαζική παρέμβαση των ΗΠΑ και της Ευρώπης στον πόλεμο είχε ως αποτέλεσμα την ανάδειξη της Ρωσίας ως τρίτης υπερδύναμης μαζί με τις ΗΠΑ και την Κίνα. Παράλληλα, οι Ουκρανοί ακραίοι εθνικιστές κατέστρεψαν την ίδια τους τη χώρα, εκτελώντας τις εντολές των ΗΠΑ.

Η εξέλιξη αυτή δεν θα σταθεροποιήσει την παγκόσμια γεωπολιτική κατάσταση, αλλά θα επιδεινώσει περαιτέρω τις εντάσεις. Οι ΗΠΑ διευθύνονται από μια ανίκανη ομάδα πολεμοκάπηλων, οι οποίοι κυβερνούν μια βαθιά διχασμένη χώρας. Απολαμβάνουν διεθνή στήριξη από τις παλιές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην Ευρώπη και αλλού, αλλά ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει καθαρά τι συμβαίνει. Καθώς η παγκόσμια ισχύς τους εξασθενεί, θα γίνουν ακόμη πιο επικίνδυνα επιθετικοί και θα συνεχίσουν να υποδαυλίζουν τους πολέμους.