Ένα τέταρτο του αιώνα πριν, Ιούνιο του 1998, το ΣΤ΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας εξέταζε μια υπόθεση φαινομενικά παράδοξη: Η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών αρνιόταν να απονείμει το πτυχίο σε απόφοιτό της, επειδή εκείνος αρνιόταν να δώσει τον καθιερωμένο θρησκευτικό όρκο.
Ο απόφοιτος, που μάλλον γνώριζε καλύτερα από τους δασκάλους του τις Γραφές, τους ιερούς κανόνες και τη νεοελληνική ιστορία, είχε προσφύγει στη Δικαιοσύνη.
Ούτε άθεος ήταν ούτε μπολσεβίκος. Την ίδια τη χριστιανική του συνείδηση επικαλούνταν. Στη φαρέτρα του είχε την τρίτη εντολή («ου λήψη το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω· ου γαρ μη καθαρίση Κύριος ο Θεός σου τον λαμβάνοντα το όνομα αυτού επί ματαίω») και τον λόγο του Ιησού: «Εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως». Το Συμβούλιο της Επικρατείας τον δικαίωσε. Εκρινε παράνομη την πράξη της Θεολογικής και αποφάσισε ότι ο απόφοιτος μπορούσε να ορκιστεί στην τιμή και τη συνείδησή του, χωρίς καμία επίκληση του θείου.
Όπως θρυλείται, η Ελλάδα είναι κοσμικό κράτος, μάλιστα δεκαετίες τώρα πολεμάει μεθοδικά να πετύχει τον χωρισμό της από την Εκκλησία. Πτυχή του πολέμου αυτού είναι και η θρησκευτική ορκωμοσία, κι ας μην το κατανοούν οι κοραϊστές, που τα θέλουν όλα δικά τους κι όλα διαφωτισμένα, ενώ μόλις μπήκαμε στον τρίτο αιώνα ανεξαρτησίας. Γιατί ορκίστηκε θρησκευτικά σύσσωμο το νέο υπουργικό συμβούλιο (πλην του κ. Πάνου Τσακλόγλου) και η συντριπτική πλειονότητα των νέων βουλευτών; Οχι βέβαια επειδή η διαρκής αγωνία τού ψηφοθηρείν και λαϊ-κίζειν θέλει το φαίνεσθαί της, αλλά για να εκτεθεί η ιεραρχία ως φαρισαϊκά αναντίστοιχη στην ίδια την πίστη της. Ως γνωστόν (:), ούτε οι νέοι μητροπολίτες ούτε ο εκάστοτε νέος αρχιεπίσκοπος ορκίζονται θρησκευτικά, για να μην προσβάλουν τους ιερούς κανόνες. Πώς λοιπόν επιστατούν σε τελετές θρησκευτικής ορκοδοσίας πολιτικών, γνωρίζοντας ότι σ’ αυτόν τον χώρο η ψευδολογία είναι επαγγελματική αρετή; Δεν αυτοακυρώνονται σε κοινή θέα; Τους εκθέτουμε, λοιπόν, και χωρίζουμε τα τσανάκια μας. Σατανικό.
Τέλη Δεκέμβρη του 2008, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σε συνέντευξή του στην «Κ», στον Νίκο Παπαχρήστο, δήλωνε πως «η κατάργηση του θρησκευτικού όρκου δεν δημιουργεί πρόβλημα στην Εκκλησία». Πού θεμελίωνε τη γνώμη του; Στο «μη ομόσαι όλως», πού αλλού. Μα περάσαν τα χρόνια και ο θρησκευτικός όρκος, μια τελετή αμφίπλευρης υποκρισίας, μετράει όλο και περισσότερους πιστούς.
Παντελής Μπουκάλας
