"Τάραξε τα νερά" η συναυλία του ΛΕΞ στη Νέα Σμύρνη - altpress ΦΘΙΩΤΙΔΑ

Όσοι δε βλέπουν ό,τι βλέπω, λένε «τι βλέπει αυτός;», Μα είναι τιμή μου να είμ’ αυτός που τα βλέπει αλλιώς. ΛΕΞ

Το να μαζέψει 20.000 νέους ένας underground μουσικός της ελληνικής ραπ σκηνής από τη Θεσσαλονίκη που δεν παίζει στην τηλεόραση και δεν ακούγεται στα ραδιόφωνα, είναι μεγάλη είδηση που όμως μόνο «κατόπιν εορτής» ανακάλυψαν τα έκπληκτα ΜΜΕ.

Μια τόσο μαζική εκδήλωση αναδεικνύει ένα σημαντικό κοινωνικό φαινόμενο. Από τη στιγμή μάλιστα που ο ΛΕΞ έχει έντονα πολιτικό στίχο δείχνει πως κάτι κινείται υπόγεια στην ελληνική κοινωνία και μια νέα μαζική κουλτούρα γεννιεται που εκφράζει τις ανησυχίες ενός σημαντικού τμήματος της νεολαίας. Μιας νεολαίας που ήξερε όλα τα τραγούδια του Νο 1 χιπ χόπερ στην Ελλάδα και τα τραγουδούσε με υψωμένες γροθιές.

Ο ΛΕΞ, έχει μια μοναδική ικανότητα, μέσω της μουσικής του, να δημιουργεί εικόνες και να σε παρασύρει στον ωμό ρεαλισμό του με στίχους σαν αυτούς:

«Τι ‘ναι ο θάνατος αγόρι μου μπροστά στην ντροπή / Ακούω το τάβλι των ανέργων, την φωνή των παιδιών / Τα καταπιεσμένα βογγητά των νοικοκυριών / Έχω για θέα μια εκκλησία και τις ουρές των πιστών / Και ιδρώνω για ν’ αρπάξω την πηγή των κακών».

«Στο ισόγειο ο φοιτητής ακούει ωραία μουσική / Μιλάει τη γλώσσα των μπλεγμένων μα φοβάται πολύ / Μου λέει γάμησε τους rappers, μίλα για τη ζωή / Όροφο προς όροφο, γραμμή προς γραμμή / Ωραία, ρευματοκλοπές, υποτροπές, λογαριασμοί / Ανεργία, αφραγκία, μπάτσοι, Χρυσή Αυγή / Μεροκάματα του τρόμου, εξώσεις, πλειστηριασμοί. Και η γειτόνισσα να λέει πως γίναμε γραφικοί. Μην ρωτάς άμα το ζω, αδερφούλη το ζω. Με τσιγάρα και σφυρίχτρα λίγο πριν το σεισμό”

«Πριν κοιμηθούμε όλοι ευχόμαστε υγεία. Όχι άλλους φίλους μες στα νοσοκομεία. Παράσιτα για την κοινωνία. Μας συγχωρείτε για την ταλαιπωρία. Εδώ δεν ‘ναι cinema. Πού ξες εσύ απ’ αυτά; Κυκλοφορούμε μόνο με αστικά. Ασθενοφόρα και περιπολικά” .

«Ζούμε τον έρωτα σε νοικιασμένα σπίτια. Που ‘χουν κομμένα ρεύματα και απλήρωτα ενοίκια. Μικρά δωμάτια και όνειρα τεράστια. Μίσος σαν τα Γαλλικά προάστια…»

Μπορεί ο ίδιος ο Λεξ να μην θεωρεί τον εαυτό του ποιητή, αλλά οι σκέψεις, οι λέξεις και οι ρεαλιστικοί στίχοι του έχουν καταφέρει να εκφράσουν τα συναισθήματα πολλών νέων. Να γίνει η φωνή μιας γενιάς που βλέπει την πραγματικότητα της να είναι χειρότερη από αυτή των προηγούμενων και ασφυκτιά στη σκληρή πραγματικότητα της σημερινής Ελλάδας από την οποία εμπνέεται.

Αναστολές παρόντα και αυτόφωρα Οι φίλοι μου ψηλά σαν ελικόπτερα Ελλάδα μην στριμώχνεις τα φτωχόπαιδα. Μέσα στις φυλακές και τα στρατόπεδα.

“Ελλάδα, ευχαριστούμε για την έμπνευση”…