Το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), σε συνεργασία με την Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, διοργανώνει την έκθεση “Γιάννης Μόραλης – Χρήστος Καπράλος. Μία φιλία ζωής και τέχνης”, η οποία φιλοξενείται στον χώρο του Φάρου στο ΚΠΙΣΝ. Η έκθεση πραγματοποιείται με αποκλειστική δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), στο πλαίσιο των ανοιχτών εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται στο ΚΠΙΣΝ.

Η έκθεση εγκαινιάστηκε στις 18 Σεπτεμβρίου και  θα παραμείνει ανοιχτή για το κοινό από έως και τις 18 Δεκεμβρίου 2016 (καθημερινά από τις 9 π.μ. έως τις 10 μ.μ), με ελεύθερη είσοδο.

Μια καλή ευκαιρία για μια μικρή απόδραση στην Αθήνα όπου εκτός από την έκθεση μπορείτε να δείτε το μοντέρνο αρχιτεκτονικά «πράσινο» κτίριο του Κέντρου Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος και να περπατήσετε στο όμορφο  πάρκο  που το περιβάλλει.

Στο ισόγειο του ΚΠΣΙΝ φιλοξενείται φωτογραφική έκθεση του βραβευμένου φωτορεπόρτερ Γ. Μπεχράκη  με θέμα την τραγωδία των προσφύγων στο Αιγαίο.

«Γιάννης Μόραλης – Χρήστος Καπράλος. Μία φιλία ζωής και τέχνης»

Οι δύο καλλιτέχνες συναντήθηκαν και συνδέθηκαν με φιλία στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, και έκτοτε ανέπτυξαν σχέσεις φιλίας στη ζωή και το έργο τους. Μια επιλογή από 18 χάλκινα έργα του Καπράλου παρουσιάζονται πλάι σε μια μικρή αναδρομική του Μόραλη. 50 αριστουργήματα του ζωγράφου, που προέρχονται κυρίως από τη μεγάλη δωρεά του στην Εθνική Πινακοθήκη , αλλά και από ιδιωτικές συλλογές, εικονογραφούν την πορεία από τα πρώιμα έργα του έως την κλασική αφαίρεση των τελευταίων χρόνων.
Η μοναδική αυτή έκθεση συμπίπτει με την συμπλήρωση των εκατό χρόνων από την γέννηση του Γιάννη Μόραλη.

Η έκθεση δίνει έμφαση τόσο στα έργα των δύο αυτών μεγάλων καλλιτεχνών, όσο και στη μεταξύ τους σχέση, η οποία ακολουθεί μια παράλληλη πορεία. Οι δύο καλλιτέχνες ύστερα από την Αθήνα, ξαναβρίσκονται στο Παρίσι, όπου παρακολουθούν τα μοντέρνα κινήματα, αλλά παραμένουν πιστοί στις κλασικές αξίες. Το 1939 επιστρέφουν στην Ελλάδα, όπου συνεχίζουν τον διάλογό τους με τον κλασικισμό σε όλη την διάρκεια της Κατοχής. Τη δεκαετία του ’50 οι δύο καλλιτέχνες αναζητούν και βρίσκουν την προσωπική τους μοντέρνα έκφραση: ο Μόραλης με τα επιτύμβια, ο Καπράλος με τα χάλκινα γλυπτά , που γεννιούνται από μία νέα τεχνική: φύλλα κεριού δουλεμένα με τη φωτιά. Είναι τα γλυπτά που το 1962 του χαρίζουν διεθνή αναγνώριση στην Biennale της Βενετίας. Οι δυο καλλιτέχνες, γείτονες και στην Αίγινα, δεν έπαψαν ποτέ να διαλέγονται με σύγχρονο πνεύμα με την ελληνική αρχαιότητα.

Η αρχιτεκτονική παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής  και αισθητικής ταυτότητας του Γιάννη Μόραλη (1916-2009). Η ζωγραφική του Μόραλη επηρεάζει τις αρχιτεκτονικές συνθέσεις του και επηρεάζεται από αυτές. Στους πίνακες του πειραματίζεται συνέχεια με  χωρικά ζητήματα παράλληλα με τη χρήση του φωτός, του χρώματος και της σκίασης, ως τα ακριβή μέσα για να πετύχει πλαστικότητα στις μορφές και ταυτόχρονα δυνατότητα τρισδιάστατης αναπαράστασης.

Καθένα από τα 18 μπρούτζινα γλυπτά  του Χρήστου Καπράλου (1909-1993) που εκτίθενται στο ΚΠΣΙΝ βρίσκεται εν τω γίγνεσθαι, σε διαδικασία κίνησης  που πηγάζει από τον όγκο και την πυκνότητα  και αναπαριστούν μια απόπειρα να βγει κανείς από τη φόρμα και να εξουδετερώσει τη βαρύτητα. Τα μπρούτζινα γλυπτά του Καπράλου αποσκοπούν στο συναίσθημα μέσω της κίνησης…

Με το φακό του altpressfthiotida

Από την έκθεση φωτογραφίας του Γ. Μπεχράκη