Έχει κάτι από την ηρεμία των μεσημεριών του καλοκαιριού, κάτω από τις φυλλωσιές των δέντρων και γεννήθηκε με δυσανεξία στην βία και στις βιασύνες της εποχής μας, εξ ου και το όνομά του: Μειλίχιος.
Ο ώριμος Μειλίχιος δεν βιάστηκε να βγει στο φως του ήλιου, η ιεροτελεστία της γέννησής του ολοκληρώθηκε αργά, γι’ αυτό και τον χαρακτηρίζει η υπεροχή της φυσικής αρτιότητας.
Είναι δώρο των σαββατιανών αμπελιών του Κιθαιρώνα -ηλικίας 50 ετών- που μας βοήθησαν στα πρώτα μας οινοποιητικά βήματα.
Μέσα στην λέξη οινοποιητής υπάρχει… ένας ποιητής. Μας τον έστειλε ο Διόνυσος για να μας συντροφεύει και να κάνουμε πάντα με μεράκι την δουλειά μας.
Η μελωδία της ροής του Μειλίχιου Άκρατου Οίνου στο ποτήρι ντύνει αισθαντικά το ΑρχαιοΕλληνικό οινο-ποίημα! Το τραγούδι αρχίζει τότε με μιας, και ξέφρενος ξετυλίγεται σαν γαϊτάνι ο… χορός, σε βήματα αρχέγονα: Αρώματα βανίλιας δρύινου ξύλου μπλέκονται χαριτωμένα με ευωδιές φρούτων, ενώ τα ώριμα σταφύλια λικνίζονται γοητευτικά όσο και κυρίαρχα στο γαστριμαργικό «χοροστάσι».
Η κορύφωση πραγματοποιείται νομοτελειακά την στιγμή που το συμπαγές ζωντανό σώμα του Άκρατου Οίνου σμίγει με το Ειδύλλι παίρνοντας θαρρείς μια βαθιά αναπνοή οξυγόνου. Τότε μετατρέπεται σε Κρασί ή Κεκραμμένο Μειλίχιο Οίνο.
Σαν μελιστάλακτο αποχαιρετιστήριο φιλί προστίθεται το Σταφυλόμελο, μεταμορφώνοντας σε γλυκό είτε ημίγλυκο κρασί τον Κεκραμμένο Μειλίχιο Οίνο.
«Κόκκινος» οίνος από λευκά σταφύλια!
Ο υψηλόβαθμος Μειλίχιος Άκρατος Οίνος είναι φυσικής οινοποίησης με βάση καινοτομία της Κοινότητας του Ηλέσιον που στηρίχτηκε σε αρχαιοελληνικά πρότυπα. Είναι οίνος βιολογικός, ερυθράς οινοποίησης (οινοποιήθηκε μαζί με τα στέμφυλα), με φυσικούς άγριους ζυμομύκητες. Γι’ αυτό έχει το χρώμα του κεχριμπαριού.
Μέρος της Μεσογειακής διατροφής(1) και του Γαλλικού παράδοξου(2). Δεν περιέχει πρόσθετα θειώδη, συντηρητικά, χημικά και χρώματα. Δεν υπέστη χημική (πρωτεϊνική) καθίζηση και δεν φιλτραρίστηκε!
Ο τρύγος έγινε σε επιλεγμένα σταφύλια βιολογικής γεωργίας της παραδοσιακής ποικιλίας Σαββατιανό από τα υψίπεδα του Βοιωτικού Κιθαιρώνα. Γι αυτό ο οίνος έχει μεστή σπιτική γεύση, και είναι πλούσιος σε αρώματα φρούτων. Τα αμπέλια ζουν λεύτερα χωρίς φυτοφάρμακα και χημικά λιπάσματα. Έχουν βαθιές ρίζες για να μπορούν να γεύονται όλα τα συστατικά της μάνας γης. Ο Μειλίχιος είναι τοπικός οίνος της Ρούμελης, ΠΓΕ Στερεάς Ελλάδας.
Οι πρόγονοί μας στα συμπόσιά τους, δεν έπιναν Άκρατο Οίνο αλλά Κεκραμμένο Οίνο (κρασί) που προέρχονταν από την μίξη (κράση) του άκρατου με νερό πηγής είτε με πάγο. Έτσι έπιναν κρασί των βαθμών της αρεσκείας τους επί ώρες, δεν μεθούσαν και το διασκέδαζαν!
Το Ηλέσιον αναγεννώντας τον ΑρχαιοΕλληνικό Οίνο δημιούργησε το Ειδύλλι, νερό από τα σταφύλια που δημιούργησαν τον Άκρατο Οίνος
Ο Άκρατος Οίνος του Ηλέσιον όταν σμίξει με το Ειδύλλι δημιουργεί τον Κεκραμμένο Οίνο, που σήμερα ονομάζουμε κρασί. Δίνοντας έτσι την δυνατότητα στον κάθε πότη να δημιουργήσει το δικό του κρασί σε όποιους βαθμούς το επιθυμεί εκείνη τη στιγμή!
Άκρατος Οίνος + Ειδύλλι (σταφυλόνερο) = Κρασί (Κεκραμμένος Οίνος)
Το Ειδύλλι είναι το νερό του σταφυλιού που αφαιρέθηκε σε χαμηλή θερμοκρασία. Δεν περιέχει οινόπνευμα, θερμίδες και χημικά συντηρητικά. Περιέχει απαλά τα αρώματα του σταφυλιού, την οξύτητά του, χωρίς τα διατροφικά στοιχεία (οργανική ουσία), που αλλοιώνονται με τον χρόνο.
Στην διαδικασία της αναγέννησης του Άκρατου Οίνου το Ηλέσιον δημιούργησε το Σταφυλόμελο. Από 100% φρέσκο χυμό σταφυλιού, με αφαίρεση μόνο του νερού σε χαμηλή θερμοκρασία. Περιέχει αναλλοίωτα τα συστατικά και τα αρώματα του σταφυλιού, δίνοντας στο μούστο τη δύναμη για να φτιαχτεί ο υψηλόβαθμος Άκρατος Οίνος!
Το Σταφυλόμελο είναι φυσικό σιρόπι φρέσκου βιολογικού σταφυλιού, χωρίς πρόσθετα θειώδη, χημικά και ζάχαρη. Είναι άθερμο, αφιλτράριστο και άζυμο, χωρίς οινόπνευμα!
1. Η Κρητική μεσογειακή διατροφή, που μελετήθηκε τον προπερασμένο αιώνα, περιείχε υψηλόβαθμους οίνους, που παραμένουν ακόμη σε πολλά ορεινά χωριά της πατρίδα μας και ιδιαίτερα στην Κρήτη. Στη διαδικασία της οινοποίησής τους περιλαμβάνονταν οι φλούδες (στέμφυλα) και τα σπόρια. Η ίδια τεχνοτροπία ήταν που δημιούργησε και το «Γαλλικό παράδοξο», δηλαδή τα οφέλη του κρασιού «ερυθράς οινοποίησης».
2. Λέγεται «Γαλλικό παράδοξο» γιατί παρατηρήθηκε επί αιώνες ότι οι Γάλλοι, παρότι έτρωγαν πολύ κρέας δεν είχαν καρδιακά προβλήματα όσο όλοι οι υπόλοιποι κεντρο-βόρειοι Ευρωπαίοι. Το επιστημονικό ενδιαφέρον κέντρισε η παρατήρηση ότι οι Γάλλοι, έχοντας επίσης υψηλά επίπεδα χοληστερόλης και αρτηριακής πίεσης, ωστόσο εμφάνιζαν κατά 2,5 φορές μικρότερο κίνδυνο θανάτου από στεφανιαία νόσο!
Το φαινόμενο μελετήθηκε κυρίως στον περασμένο αιώνα. Τα ερευνητικά δεδομένα έδειξαν πως το κόκκινο κρασί είναι αυτό που τους βοηθάει. Έτσι το περίφημο «Γαλλικό παράδοξο» άνοιξε το δρόμο για το συνεχώς αυξανόμενο επιστημονικό ενδιαφέρον σχετικά με τα οφέλη του κρασιού «ερυθράς οινοποίησης».
