Στα μεγάλα θέματα που απασχολούν την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη διασταύρωσαν τα ξίφη τους οι υποψήφιοι για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά τη διάρκεια τηλεμαχίας που έλαβε χώρα στην έδρα του Ευρωκοινοβουλίου στις Βρυξέλλες. Οι επικεφαλής των ψηφοδελτίων των πολιτικών ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εξέφρασαν τις απόψεις τους για θέματα όπως το μεταναστευτικό, η οικονομία, η κλιματική αλλαγή και παρουσίασαν το όραμά τους για το μέλλον της Ευρώπης.
Στο στόχαστρο των περισσότερων συμμετεχόντων στο debate βρέθηκε ο υποψήφιος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (που είχε την πλειοψηφία των εδρών στο προηγούμενο Ευρωκοινοβούλιο), Μάνφρεντ Βέμπερ, ο οποίος υποσχέθηκε μια «νέα αρχή» για την Ευρώπη, εφόσον αναλάβει τα καθήκοντα του προέδρου της Επιτροπής.
Οι περισσότερες προκλήσεις στις οποίες κλήθηκε να απαντήσει αφορούσαν την κλιματική αλλαγή και το γεγονός ότι ενώ το κόμμα του μιλάει για ανάγκη φιλόδοξης δράσης στο εν λόγω ζήτημα, στην προηγούμενη θητεία του Ευρωκοινοβουλίου δεν ψήφιζε ανάλογα.
Ο βασικός του αντίπαλος από το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, Φρανς Τίμερμανς υιοθέτησε την άποψη μιας περιβαλλοντικής ΜΚΟ που χαρακτήρισε τους ευρωβουλευτές του ΕΛΚ «δεινόσαυρους», ενώ η υποψήφια των Πρασίνων, Σκα Κέλερ έφερε παραδείγματα συγκεκριμένων ψηφοφοριών, όπως αυτή για τη μεγαλύτερη μείωση των εκπομπών, την οποία το ΕΛΚ καταψήφισε.
Ο υποψήφιος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (μαζί με την Βιολέττα Τόμιτς), Νίκο Κιουέ, απάντησε από την πλευρά του στο επιχείρημα του Μάνφρεντ Βέμπερ ότι η όποια μετάβαση πρέπει να γίνει χωρίς να πληγούν τα κατώτερα στρώματα, πως υπάρχουν παραδείγματα εργοστασίων που έκλεισαν στην ΕΕ προκειμένου να μεταφερθούν σε τρίτες χώρες που μολύνουν ακόμα περισσότερο.
Στο ζήτημα της οικονομίας και συγκεκριμένα στην καταπολέμηση της νεανικής ανεργίας όπου αναφέρθηκε και η περίπτωση της Ελλάδας, οι υποψήφιοι εξέφρασαν διαφορετικές και ορισμένες φορές αντίθετες απόψεις. Ο Μάνφρεντ Βέμπερ έκανε λόγο για την ανάγκη συνδυασμού «υπευθυνότητας» και «αλληλεγγύης», υπερασπιζόμενος την τρέχουσα οικονομική πολιτική.
Η Μαργκαρέτε Βεστάγκερ -εκ των 7 υποψηφίων από τη Συμμαχία Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (ALDE)- επισήμανε ότι «χρειαζόμαστε την δυνατή οικονομία και την ανάπτυξη» αλλά ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε κράτους-μέλους.
Οι υποψήφιοι της Αριστεράς, των Πρασίνων και των Σοσιαλιστών συμφώνησαν για τα καταστροφικά αποτελέσματα της λιτότητας και τάχθηκαν υπέρ του ευρωπαϊκού κατώτατου μισθού. Για τον Φρανς Τίμερμανς, ωστόσο, υπήρξε μια «κάρτα» από πλευράς Μάνφρεντ Βέμπερ, ο οποίος επισήμανε πως οι πολιτικές λιτότητας εφαρμόστηκαν από εκπρόσωπους και των Σοσιαλιστών που κατείχαν τα τελευταία χρόνια τις αντίστοιχες θέσεις (ανέφερε τον Πιερ Μοσκοβισί, τον Γερούν Ντάισελμπλουμ και το σημερινό πρόεδρο του Eurogroup, Μάριο Σεντένο), καλώντας τους να αναλάβουν την ευθύνη για τις πολιτικές τους.
Σε ό,τι αφορά το ζήτημα της μετανάστευσης, τη σκληρότερη στάση κράτησε όπως ήταν αναμενόμενο ο Τσέχος υποψήφιος από η Συμμαχία Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών, Γιαν Ζάχραντιλ, ο οποίος τάχθηκε εναντίον των ποσοστώσεων στη φιλοξενία των προσφύγων και υπερασπίστηκε τα μεταναστευτικά κέντρα εκτός Ευρώπης.
Ο Μάνφρεντ Βέμπερ μίλησε για έλεγχο των συνόρων και για ανθρωπιστική ευθύνη απέναντι στους πρόσφυγες, ενώ η Μαργκαρέτε Βεστάγκερ για κοινή πολιτική ασύλου, νόμιμη μετανάστευση και αλληλεγγύη. Ο υποψήφιος της Αριστεράς σημείωσε πως προερχόμενος ο ίδιος από έναν πατέρα μετανάστη «χωρίς χαρτιά», υποστηρίζει πως η μετανάστευση είναι «ευκαιρία» και όχι «εισβολή».
Όσον αφορά τα άλλα θέματα που συζητήθηκαν, την καλύτερη στιγμή της, την είχε η Μαρργκαρέτε Βεστάγκερ στην ερώτηση για τη φορολόγηση των μεγάλων ψηφιακών εταιριών, ένα θέμα με το οποίο έχει ασχοληθεί επισταμένως από τη θέση της Ευρωπαίας επιτρόπου για τον Ανταγωνισμό. Ενώ ανέφερε χώρες όπως η Μάλτα, η Ιρλανδία, το Λουξεμβούργο και η Κύπρος στις οποίες πρέπει να γίνει «δουλειά» στο εν λόγω θέμα, αρνήθηκε να τις χαρακτηρίσει «φορολογικούς παραδείσους» γιατί, όπως είπε, «φορολογικοί παράδεισοι είναι εκεί όπου όλοι πληρώνουν τους φόρους τους».
Από την πλευρά του, ο Φρανς Τίμερμανς προκάλεσε αντιδράσεις όταν ερωτηθείς για την άνοδο του αντιευρωπαϊσμού παρομοίασε το Ηνωμένο Βασίλειο και τη διαδικασία του Brexit με την τηλεοπτική σειρά Game of Thrones.
Τέλος, ο Μάνφρεντ Βέμπερ στη συζήτηση για τις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου της ΕΕ προκάλεσε τα «αριστερά κόμματα», όπως είπε, τα οποία τις καταδικάζουν, σημειώνοντας ότι η Ευρώπη μπορεί να χρησιμοποιήσει το εμπόριο για να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Η απάντηση που έλαβε από τους υποψήφιους της Αριστεράς και των Πρασίνων ήταν ότι αντί να γίνεται αυτό, η Ευρώπη μειώνει τα στάνταρντ της.
Οι υποψήφιοι
«Μίνι» βιογραφική «ακτινογραφία»
- Νίκο Κούε, Ισπανός, 62 ετών, συνταξιούχος, Ευρωπαϊκή Αριστερά (EL). Μεταξύ 2006 – 2019 ήταν Γενικός Γραμματέας των εργατών χάλυβα στη Γενική Ομοσπονδία Εργατών του Βελγίου. Ξεκίνησε να εργάζεται ως χαλυβουργός στην ηλικία των 20.
- Σκα Κέλερ, Γερμανίδα, 37 ετών, Ευρωπαϊκό Κόμμα των Πρασίνων (Πράσινοι). Σταδιοδρομία: 2017 – Συμπρόεδρος της Ομάδας των Πρασίνων/ΕΕΣ, 2009 Ευρωβουλευτής, 2010 Μεταπτυχιακές σπουδές στις Ισλαμικές Σπουδές, στην Τουρκολογία και στις Εβραϊκές Σπουδές στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.
- Μάνφρεντ Βέμπερ, Γερμανός, 46 ετών, Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (EPP). Από το 2004 είναι ευρωβουλευτής, το 2014 έγινε πρόεδρος του ΕΛΚ, ενώ το 2002 ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία στο περιφερειακό κοινοβούλιο («Bayerischer Landtag»).
- Φρανς Τίμερμανς, Ολλανδός, 57 ετών, Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών (PES). Από το 2014 είναι ο πρώτος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, 2012-2014: Υπουργός Εξωτερικών της Ολλανδίας, 2007-2010: Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, 1998: βουλευτής στο ολλανδικό κοινοβούλιο.
- Γιαν Ζαχραντίλ, Τσέχος, 56 ετών, Συμμαχία των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ΕΣΜ). 2004: ευρωβουλευτής, 2009: Πρόεδρος των ΕΣΜ, 1998 – 2004: μέλος του Κοινοβουλίου της Τσεχίας, 1995 – 1997: σύμβουλος του πρωθυπουργού, 1988 – 1992: ερευνητής στο Ινστιτούτο Χημικής Τεχνολογίας, Πράγα
- Μαργκρέτε Βεστάγκερ, Δανή, 51 ετών, Συμμαχία των Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (ALDE). Από το 2014 είναι η Ευρωπαία Επίτροπος Ανταγωνισμού. 2011: Υπουργός Οικονομικών και Εσωτερικών της Δανίας, 1998: Υπουργός Παιδείας της Δανίας.
