Η απάντηση βρίσκεται στο βιβλίο της Μαρίκας Ρόμπου-Λεβίδη «Επιτηρούμενες ζωές: Μουσική, χορός και διαμόρφωση της υποκειμενικότητας στη Μακεδονία» (Εκδόσεις Αλεξάνδρεια).

Η συγγραφέας αναγνωρίζει φυσικά πως το τραγούδι έχει λάβει διαστάσεις ύμνου της μακεδονικότητας. Η ίδια θεωρεί ωστόσο πως «πρόκειται για το πιο ηχηρό παράδειγμα πολιτισμικής κατασκευής». Και εξηγεί γιατί το λέει αυτό:

1) Μουσικολογικά δεν πρόκειται για «παραδοσιακή» μελωδία.

2) Κινησιολογικά, το χορευτικό βήμα παρουσιάζει έλλειμμα εντοπιότητας, δημιουργικής φαντασίας και «αυθεντικότητας».

3) Μορφολογικά, ο στίχος δεν παραπέμπει στις συμβάσεις του δημοτικού τραγουδιού.

4) Το περιεχόμενο του στίχου επίσης διαφέρει από αυτό των δημοτικών τραγουδιών και είναι καθαρά εθνικιστικού χαρακτήρα.

 

Το απόσπασμα από το βιβλίο της Μαρίκας Ρόμπου-Λεβίδη το παρέθεσε παλιότερα στην Καθημερινή ο Παντελής Μπουκάλας.

Επίσης, κατά τον μουσικολόγο Μάρκο Δραγούμη, η μουσική του «Μακεδονία ξακουστή» αντλεί από σεφαραδίτικο τραγούδι, που δημιουργήθηκε για τα εγκαίνια του πρώτου εβραϊκού σχολείου της Θεσσαλονίκης, το 1873.

Συμπέρασμα της Μαρίκας Ρόμπου-Λεβίδη: «Μία μελωδία που πρωτοακούστηκε στην πολυεθνοτική Θεσσαλονίκη του τέλους του 19ου αιώνα» μετατράπηκε με τον καιρό σε ένα «υποσχόμενο σύμβολο της φαντασιακής μακεδονικότητας και ελληνικότητας».

Με τις υγείες μας. 

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών