Φωτιές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ άναψε το editorial του Commonality (απηχεί τις απόψεις της τάσης των 53+ και του Ευκλείδη Τσακαλώτου) για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, καθώς και το άρθρο του υποψηφίου ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Σωτήρη Βαλντέν στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ,ε τίτλο «Μαξιμαλισμοί και μπαμπεσιές».
Πρόκειται για κείμενα ισχυρής διαφοροποίησης στην σκληρή «πατριωτική» γραμμή που εχει χαράξει το τελευταίο διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας για τη στάση της Ελλάδας απέναντι στις Τουρκικές προκλήσεις.
Ο καιρός της ευρείας συναίνεσης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ στην επίλυση του Μακεδονικύ φαίνεται να έχει παρέλθει οριστικά με υπαινιγμούς από την εσωκομματική αντιπολίτευση για πλειοδοτική στάση του Αλέξη Τσίπρα απέναντι στην κυβέρνηση.
Ειδικότερα μετά τις προκλητικές ενέργειες της Άγκυρας με την τουρκική Navtex και την έξοδο του «Oruc Reisο στην ελληνική υφαλοκρηπίδα Αλέξης Τσίπραςυπογραμμίζει ξανά την προϋπόθεση του όποιου διαλόγου – δηλαδή, στήριξη στο Διεθνές Δίκαιο, εγκατάλειψη απειλών και ύπαρξη μίας και μόνης διαφοράς μεταξύ των δύο κρατών, δηλαδή η υφαλοκρηπίδα /ΑΟΖ. Επιπλέον, ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε ακόμη πιο εμφατικά χάραξη εθνικής στρατηγικής, λέγοντας ότι αυτή τη στιγμή από κυβερνητική πλευρά εμφανίζεται «κενό στρατηγικής». Να σημειωθεί ακόμη ότι μετά την ενημέρωση από τον πρωθυπουργό στις 23 Ιουλίου, ο Αλέξης Τσίπρας πρόβαλε το αίτημα αποτροπής του τουρκικού ερευνητικού σκάφους σε περίπτωση παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, κατά το παράδειγμα της αποτροπής του «Barbaros» τον Οκτώβριο του 2018, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ. Φωνές μάλιστα από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ επισήμαιναν γι’ αυτό το τελευταίο ότι είναι κάτι ανάλογο με το «Βυθίσατε το “Χόρα”» του Ανδρέα Παπανδρέου.
Σκληρή είναι και η απάντηση του Νίκου Κοτζιά, ο οποίος με ανάρτησή του στο facebook με τίτλο «Καιρός να γίνουν συγκεκριμένοι. Απάντηση σε αστήρικτες κατηγορίες των νεοσημιτικων του Σύριζα και στους λεγόμενους 53 » θέτει συγκεκριμένα ερωτήματα κόντρα στις κατηγορίες εναντίον του για εθνικισμό, μαξιμαλισμό και «χλαμύδες με περικεφαλαίες».
1. Γιατί είναι μαξιμαλισμός να θέλεις την εφαρμογή των Αρχών και των Προβλέψεων του Διεθνούς Δικαίου;
2. Γιατί είναι εθνικισμός να ζητάς στην χάραξη της ΑΟΖ να υπάρχουν σημεία βάσης;
3. Έχουν η Γαύδος και το Κουφονήσι επήρεια ή όχι; Ή εκεί που αρχίζουν τα τουρκικά συμφέροντα σταματά η εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου;
Ας απαντηθούν επιτέλους τα επίμαχα σημεία και όχι το πώς φοράω τα γυαλιά μου.
Ακολούθησε η απάντηση από την άλλη πλευρά.«Να υπογραμμίσουμε ότι δεν πιστεύουμε ότι στις διεθνείς σχέσεις, οι εμπλοκές επιλύονται με τις κανονιοφόρους. Υπερασπιζόμαστε τις ειρηνικές επιλύσεις των διαφορών, με αμοιβαίους συμβιβασμούς και με σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της θαλάσσης. Δεν καλλιεργούμε αστήρικτες υποθέσεις ότι έχουμε το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος μας και ότι κάθε προσφυγή θα μας δικαιώνει», γράφει στην απαντητική ανάρτησή του ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και αρθρογράφος του Commonality.
Οι 53+ κατηγορήθηκαν για μύρια όσα, από εθνομειοδοσία, μέχρι και για «Σημιτισμό». Να θυμίσουμε σε όλους εκείνους με την κοντή μνήμη ότι δεν είμασταν παρέα με τον Ανδρέα Παπανδρέου και το «βυθίσατε το Χόρα», ούτε με τον Κώστα Σημίτη που καλωσόριζε τους Αμερικάνους με την εμπλοκή στα Ίμια, ούτε βέβαια είμασταν συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου και του δικού του Καστελόριζου.
Να υπογραμμίσουμε επίσης ότι δεν πιστεύουμε ότι στις διεθνείς σχέσεις, οι εμπλοκές επιλύονται με τις κανονιοφόρους. Υπερασπιζόμαστε τις ειρηνικές επιλύσεις των διαφορών, με αμοιβαίους συμβιβασμούς και με σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της θαλάσσης. Δεν καλλιεργούμε αστήρικτες υποθέσεις ότι έχουμε το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος μας και ότι κάθε προσφυγή θα μας δικαιώνει.
Το επίμαχο editorial του Commonality
Για τη συμφωνία Ελλάδας- Αιγύπτου
Είναι σωστή πολιτική η δημιουργία κρατικών συμμαχιών, είναι λάθος πολιτική οι επιχειρήσεις αποκλεισμού της Τουρκίας. Εκτός των άλλων, γιατί στη διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν εχθροί και φίλοι, υπάρχουν κρατικά συμφέροντα. Με αυτή την έννοια όσοι πιστεύουν ότι οι «φιλίες» με τις μεγάλες δυνάμεις είναι το γερό χαρτί στις διαπραγματεύσεις είναι μακριά νυχτωμένοι.
Είναι σωστή επιλογή η συμμαχία με την Αίγυπτο και την Ιταλία προκειμένου να παραχθούν συμφωνίες διευθέτησης διαφορών, στο βαθμό που υπάρχει ο σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο και στο Δίκαιο της θαλάσσης. Είναι επίσης σωστή επιλογή το ευρωπαϊκό πλαίσιο για τη διευθέτηση διαφορών στην Α. Μεσόγειο, συνεπώς δεν είναι καθόλου πιθανό να ενεργοποιηθεί οποιοσδήποτε μηχανισμός κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας. Όπως δεν ίδρωσε το αυτί πολλών με το μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης, τη NAVTEX για το Ορούτς Ρέις στο Καστελόριζο, τις ασκήσεις με πραγματικά πυρά, την μετατροπή της Αγιά Σοφιάς σε τζαμί.
Στην δική μας οπτική είναι απαραίτητο, αντί της αναβλητικότητας και της παράθεσης μαξιμαλιστικών απαιτήσεων, η ελληνική εξωτερική πολιτική, όπως και στη συμφωνία των Πρεσπών, να υιοθετήσει μία πολιτική κινητικότητας και ρεαλισμού που εξυπηρετεί την ειρηνική επίλυση όλων των εκκρεμών ζητημάτων στην ευρύτερη περιοχή.
Κατά τη γνώμη μας η ελληνική αριστερά και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ, ως «πρώτοι διδάξαντες», οφείλει να ενισχύσουν αυτή την πολιτική επιλογή .Υπενθυμίζουμε ότι, αμέσως μετά τις εκλογές του 2019, είχαμε δεσμευτεί ότι δεν θα ακολουθήσουμε τη συνταγή Μητσοτάκη την περίοδο επίλυσης του μακεδονικού ζητήματος, ακριβώς γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ακριβώς γιατί η δική μας Αριστερά, υπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών και τις πολιτικές της σταθερότητας, της συνανάπτυξης και της ειρήνης στην ευρύτερη περιοχή, ακριβώς γιατί πιστεύουμε ,ότι αυτός είναι ο δρόμος να πείθουμε και να νικάμε.
Στη δική μας λογική θα ήταν καταστροφική μία εμμονή στο μαξιμαλιστικό σχέδιο για κοινή ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου. Όσο προχωρά η σχετική συζήτηση, τόσο φαίνονται οι δυσκολίες υλοποίησης ενός σχετικού σχεδίου, ακριβώς γιατί η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και οι μέχρι τώρα νομικές διευθετήσεις προς άλλη κατεύθυνση δείχνουν. Ας είμαστε λογικοί, το σύμπλεγμα του Καστελόριζου με τα δέκα χιλιόμετρα ακτής προφανώς διαθέτει υφαλοκρηπίδα και επήρεια, αλλά όχι τόση ώστε να διαμορφώσει συνθήκες γειτνίασης μεταξύ της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ. Από αυτήν τη μαξιμαλιστική θέση φαίνεται σταδιακά να απομακρύνεται η ελληνική πλευρά και προφανώς φαίνεται ότι αυτό είναι το λογικό.
Ας είμαστε ειλικρινείς, η αναβλητικότητα και ο μαξιμαλισμός, ποτέ δεν μας ωφέλησαν, ούτε το 1974 με τη στρατιωτική χερσαία εισβολή στην Κύπρο, ούτε αυτή την περίοδο που βιώνουμε τη θαλάσσια εισβολή της Τουρκίας στη νόμιμη κυπριακή ΑΟΖ. Είναι γεγονός ότι οι εκάστοτε μαξιμαλισμοί λειτουργούσαν ως καταλύτες πολιτικής απομόνωσης της χώρας και πηγή ισχυρών δεινών για τα συμφέροντά της και ιδιαίτερα των λαϊκών στρωμάτων της.
Επαναλαμβάνουμε, στη δική μας συλλογιστική δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη σκληρή διαπραγμάτευση, ειδικά με την Τουρκία, με στόχο τη βέλτιστη για τα συμφέροντα της χώρας ειρηνική διευθέτηση των υπαρκτών εκκρεμοτήτων στην περιοχή. Βασικό κλειδί παραμένει η επίλυση του Κυπριακού, εδώ κι αν η αναβλητικότητα και ο απορριπτισμός δημιούργησαν τετελεσμένα, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε ένα βήμα από μία καταστροφική, από όλες τις απόψεις, διχοτόμηση. Έστω και στο παρά ένα δεν υπάρχει άλλη βιώσιμη λύση από την υιοθέτηση των 6 σημείων της πρότασης του Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. και την οριστική επίλυση του προβλήματος.
