Πέθανε σε ηλικία 91 ετών ο Γιάννης Διακογιάννης δημοσιογράφος, συγγραφέας, ραδιο-σχολιαστής και παρουσιαστής αθλητικών εκπομπών της τηλεόραση. Θεωρείται ο πιο ενημερωμένος, ο πιο εκφραστικός αθλητικός εκφωνητής που ανέδειξε η χώρα μας μέχρι σήμερα.
Η πορεία του γαλλικής καταγωγής “ Ζανό ” είναι γνωστή . «Αθλητική Κυριακή» από τα πρώτα βήμαστα της ΕΡΤ, συμμετοχή σε όλες τις αθλητικές αποστολές στο Euro αλλά και στους Ολυμπιακούς αγώνες κυρίως τη δεκαετία του 70.
Οι αστείρευτες γνώσεις του , όχι μόνο γύρω από το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό , αλλά το γενικότερα υψηλό επίπεδο κατάρτισης σε θέματα που δεν είχαν σχέση με τα σπορ , όπως η μουσική , η γεωγραφία και η παγκόσμια ιστορία , παντρεύονταν ιδανικά με τον δωρικό , αρρενωπό , άνετο , επιβλητικό τρόπο περιγραφής του και σε καθήλωναν.
Η φωνή του Διακογιάννη , σε συνδυασμό με αυτό το απαλό “ σφύριγμα ” στη γλώσσα , ενέπνευσε και τον Λουκιανό Κηλαηδόνη να γράψει έναν ύμνο – εμβατήριο για το ποδόσφαιρο .
Αρχίζει το ματς, αδειάσαν οι δρόμοι
Η ώρα ζυγώνει αρχίζει το ματς
Αρχίζει το ματς ερήμωσε η πόλη
Τρεχάτε κι αρχίζει το ματς
Πω πω γουστάρω να βλέπω κασκόλ
Να βλέπω σημαίες να μπαίνουνε γκολ
Πως μας ενώνει και πως μας δονεί
Του Διακογιάννη η φωνή!
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στη Αθήνα όπου και ασχολήθηκε με τον αθλητισμό από την εφηβική ηλικία, με ιδιαίτερη αδυναμία στον στίβο, ενώ το 1948-49 τον βλέπουμε στο δυναμικό της ομάδας μπάσκετ του Παγκρατίου. Σπούδασε μουσική στη Γαλλία, όμως τελικά τον κέρδισε η δημοσιογραφία.
Κάλυψε με ανταποκρίσεις του πάρα πολλές κορυφαίες διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων Παγκόσμια Κύπελλα ποδοσφαίρου (ξεκινώντας από αυτό του 1954 στην Ελβετία και τερματίζοντας με αυτό του 1998 στη Γαλλία), διεθνείς αγώνες και παγκόσμια πρωταθλήματα στίβου, τελικούς αγώνες διασυλλογικών ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών διοργανώσεων (όπως του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 μεταξύ Άγιαξ και Παναθηναϊκού) και άλλα. Το 2004 υπήρξε σχολιαστής στους αγώνες της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου ανδρών στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου όταν και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κατέκτησε το τρόπαιο.
Από το Σεπτέμβριο του 1966 έως το 1983 ήταν ο βασικός παρουσιαστής της εβδομαδιαίας αθλητικής τηλεοπτικής εκπομπής της Δημόσιας Τηλεόρασης «Αθλητική Κυριακή» (αρχικά «Αθλητικά Νέα»), ενώ το Σεπτέμβριο του 1969 είχε παρουσιάσει το 9ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αθλητισμού, που διεξήχθη στο Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και αποτέλεσε την πρώτη μετάδοση αγώνων στίβου από ελληνικό τηλεοπτικό συνεργείο. Εργάσθηκε επίσης σε ιδιωτικό κέντρο αθλητικού ρεπορτάζ, ως καθηγητής δημοσιογραφίας.
Από τα έργα του ξεχωρίζουν το τετράτομο «100 Χρόνια Ποδόσφαιρο» (Μίλητος, 2006), το «60 Χρόνια Μουντιάλ» (Λιβάνης, 1990), το «Οι Μεγάλες Μορφές του Αθλητισμού» (Κάκτος, 1979) κ.α. Ήταν, ακόμη, παραγωγός μουσικών ραδιοφωνικών εκπομπών. Κόρη του (υιοθετημένη) ήταν η δημοσιογράφος Ρίκα Βαγιάνη που έφυγε νωρίς από τη ζωή γεμίζοντας θλίψη τον Γιάννη Διακογιάννη.
Υπήρξε ο πρώτος που τιμήθηκε για την εν γένει προσφορά του με το βραβείο «Ελένη Βλάχου» το 2003, ως δημοσιογράφος των «Νέων».
Τον Δεκέμβριο του 2015, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, απένειμε στον Γιάννη Διακογιάννη τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος σε ειδική τελετή στο Προεδρικό Μέγαρο, για την προσφορά του στην αθλητική δημοσιογραφία.
Ο μουντιαλικός επίλογος του Γιάννη Διακογιάννη ( 1998 – Video )
