“Η άνοιξη φτάνει ανάμεσα σε σκονισμένες παλιές εφημερίδες,
ανάμεσα σε σκουριασμένους σωλήνες από σόμπες νοσοκομείων,
ανάμεσα σε άδεια πεταμένα μπουκάλια.
Η Μαρία κοιτάζει επάνω:
«Ακόμη και τα χελιδόνια – λέει – είναι μαύρα, μαύρα, μαύρα
μόνο η κοιλιά τους είναι άσπρη γι’ αυτό κιόλας
πετούν ψηλά, να δείχνουν μόνο την κοιλιά τους δε με ξεγελάνε
όταν καθίσουν στο σύρμα ή στην πέτρα – τότε –
και ποιος μπορεί να στέκεται για πάντα στον αέρα;»

Η άλλη γυναίκα δε μίλησε. Μάζευε μαργαρίτες.” (Κουβέντα για την Άνοιξη», Γιάννης Ρίτσος).

Ας μην παραδινόμαστε με την πρώτη δυσκολία που θα βρεθεί στο δρόμο της ζωής μας, μας  συμβουλεύει  ο μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος. Σημασία δεν έχει το πως θα πέσεις αλλά το πως θα σηκωθείς….Για να φτάσει κάποιος ψηλά θα πρέπει πρώτα να κοπιάσει πολύ. Τα χελιδόνια  επέστρεψαν  στο γαλάζιο ουρανό, οι μαργαρίτες άνθισαν στα χωράφια. Η ΖΩΗ συνεχίζεται…κι  αυτή τη δύσκολη  ΑΝΟΙΞΗ.  

Αύριο, ξημερώνει η Λαμπρή, όπως   ονόμασε ο λαός μας το Πάσχα. Πανάρχαιη λέξη η Λαμπρή, μεταφέρει το  αισιόδοξο μήνυμα του αέναου κινούμενου κύκλου της ανθρώπινης ζωής και της φύσης, της νίκης της ζωής επί του θανάτου, τον ερχομό  της γεμάτης λαμπρό φως Άνοιξης.  Ας διώξουμε το μαύρο από τις σκέψεις μας κι ας γιορτάσουμε κι αυτή   τη ΛΑΜΠΡΗ με Αγάπη, Αλληλεγγύη και  Αισιοδοξία για καλύτερες  μέρες!

 ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!  ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

(Φωτο: Λία Λιάκου)