Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε χτες το απόγευμα στην πλατεία Συντάγματος σε μια εκδήλωση τιμης και μνημης στον συνανθρωπό μας που έβαλε με τραγικό τέλος στη ζωή του καταγγέλοντας μια ανάλγητη εξουσία. Η κινητοποίηση οργανώθηκε μέσω διαδικτύου και στο κάλεσμα υπήρξε μεγάλη ανταπόκριση. Από νωρίς το απόγευμα στο σημείο που άφησε την τελευταία του πνοή ο συμπολίτης μας, πολίτες κάθε ηλικίας συγκλονισμένοι άφηναν σημειώματα συμπαράστασης, κεριά και λουλούδια. Στεφάνι στη μνήμη του 77χρονου συμπολίτη μας κατέθεσε και ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αθήνας του οποίου ήταν μέλος. Συγκέντρωση και πορεία έγινε και στη Θεσσαλονίκη, η οποία διαλύθηκε ειρηνικά.
Για μια ακόμα φορά η αστυνομικές δυνάμεις που είχαν παραταχτεί μπροστά στη Βουλή με προκλητικό τρόπο επιτέθηκαν στους ειρηνικούς διαδηλωτές της πλατείας Συντάγματος που φώναζαν «Αυτό δεν είναι αυτοκτονία, είναι κρατική δολοφονία», κάνοντας χρηση κρότου-λάμψης και χημικών ενώ έγιναν και γύρω στις 10 προσαγωγές.
Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε στη κοινή γνώμη η προκλητική δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Καψή που ισχυρίστηκε πως δεν ξέρουμε τα πραγματικά αίτια της αυτοκτονίας και το θέμα δεν προσφέρεται για πολιτική συζήτηση. Οσο όμως κι αν προσπαθούν όσο κι αν επιστρατεύουν την αστυνομική βία και την παραπληροφόρηση μέσω των καθεστωτικών ΜΜΕ οι υπερασπιστες της μνημονιακής κυβερνησης δεν μπορούν να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες τους για την εξαθλίωση και την απελπισία που έφεραν με τις πολιτικές τους επιλογές στην ελληνική κοινωνία.
Το σημείωμα- κραυγή που άφησε ο συνταξιούχος φαρμακοποιός αλλά και ο συμβολισμός που κουβαλάει ο τόπος που επέλεξε για την αυτοκτονία του μιλούν από μόνα τους:
«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι΄αυτήν.
Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικωφ ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω τα σκουπίδια για την διατροφή μου.
Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες, όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι (Πιάτσα Πορέτο του Μιλάνου).»
