Χωρίς να μπορώ να εγγυηθώ την αυθεντικότητα ο Γ. Ρίτσος, όταν κρυβόταν μετά τα Δεκεμβριανά στην Καισαριανή έγραψε το μοναδικό του θεατρικό έργο με τον τίτλο:
«Στους Πρόποδες της Σιωπής»
Το σπίτι που κρυβόταν πυρπολήθηκε και φυσικά το έργο κάηκε και πλέον είναι πολύ δύσκολο και σίγουρα αδόκιμο κάποιος να το αναπαραστήσει.
Αργότερα ο επιστήθιος φίλος και σύντροφος Τ. Λειβαδίτης έγραφε:
«Η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο
η θλίψη πιο δίκαιο»
Όμως ο τίτλος έχει για τη σημερινή συγκυρία και ιδιαίτερα για τη σημερινή μέρα μια εξαιρετικά συμβολική σημασία.
Ο «Κομμουνιστής» Μάνος Χατζηδάκης έγραφε:
«Η Τουρκοκρατία κράτησε 400 χρόνια και έγινε με στρατιωτική επιβολή. Η νέα υποδούλωση άγνωστο πόσο θα κρατήσει γιατί την κάνουμε με τη θέλησή μας».
Λένε τα χαρτιά για 99 χρόνια, υπάρχουν όμως και οι σεξομανείς που υποστηρίζουν με πάθος πως πρέπει να γυρίσει το πρώτο 9 για να γίνουν 69.
Υπάρχουν και οι εξουσιομανείς που υποστηρίζουν ότι δεν θα χρειαστεί τίποτα μιας και ο «μεγάλος τιμονιέρης» θα απογειώσει την ανάπτυξη και θα την οδηγήσει στα βάθη της Μεσογείου μαζί με το μαύρο κουτί του Airbus.
Υπάρχουν όμως και οι πολλοί που κατοικούν στους «πρόποδες της σιωπής», που σφίγγουν τα δόντια και τα χέρια και πολύ σύντομα θα πλημμυρίσουν τους δρόμους, θα σπάσουν τη σιωπή και η φωνή τους θα ακουστεί στα πέρατα της Οικουμένης.
«Ανεξαρτησία – Ελευθερία – Ισότητα»
Και ας καταλάβουν και οι «κυβερνώντες» ορατοί αλλά και ιδιαίτερα οι αόρατοι, ότι γεννιέται η Νέα Φιλική Εταιρία που δεν πρόκειται κανένας κοριός να την ανακαλύψει για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχει απολύτως κανένα λόγο να κρυφτεί.
Σε αυτούς που σήμερα θα φωνάζουν «Ναι σε όλα» αλλά και στα «ψεύτικα Όχι» των σύγχρονων ειδωλολατρών, το μόνο που μπορώ να τους αφιερώσω είναι τους στίχους του Μενέλαου Λουντέμη.
Με μεγάλη οδύνη αλλά χωρίς αφιέρωση σκέπτομαι με λύπη και τα χέρια που θα τα υπογράψουν.
Σήμερα μου χύσανε το φως μου. Είμαι καλά.
Είμαι καλά. Χθες κάψανε τα νύχια μου.
Τρόμοι που πήραν τη μιλιά μου. Είμαι καλά.
Είμαι καλά. Αύριο θα με σταυρώσουν.
Είμαι καλά. Είμαι καλά. Είμαι καλά.. Είμαι καλά…
Είμαι καλά. Κι ας μην έχω πια μυαλό να το σκεφτώ.
Είμαι καλά. Κι ας μην έχω πια μιλιά να το φωνάξω.
Είμαι καλά. Κι ας μην έχω χέρι να το γράψω.
Γι’αυτό, το σκάβω, το σμιλεύω επιτύμβιο.
Πάνω σ’αυτόν τον ανεμοδαρμένο γκρεμνό..
Σ’αυτό το τρελό νεκροταφείο
πως όλοι οι νεκροί του
Είναι καλά
Υ.Γ. Είμαι καλά
και θα είμαι στο Σύνταγμα
Θανάσης Μπαρτσώκας
