Αναδημοσίευση ανάρτησης του Δημήτρη Χριστόπουλου για την ομιλία του Γ.Γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες σε συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας την Τρίτη που εξόργισε το Ισραήλ.
«Η επίθεση της Χαμάς δεν ήρθε εν κενώ, καθώς οι Παλαιστίνιοι είναι εδώ και 56 χρόνια υπό ασφυκτική κατοχή. Έχουν δει τη γη τους να καταβροχθίζεται από εποικισμούς, να καταστρέφεται από τη βία, με την οικονομία τους παγωμένη, τον λαό εκτοπισμένο και τα σπίτια τους κατεδαφισμένα. Οι ελπίδες τους για μια πολιτική λύση σε αυτό το χάλι εξαφανίζονται. Τέτοιο δράμα δεν μπορεί να δικαιολογεί τις απαράδεκτες επιθέσεις της Χαμάς και αυτές οι επιθέσεις δεν μπορούν με τη σειρά τους να δικαιολογούν συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού λαού από το Ισραήλ».
Αυτά είπε ο Αντόνιο Γκουτιέρες και το Ισραήλ ζητάει την παραίτησή του.
Αν αυτά τα λόγια υπηρετούσε στοιχειωδώς η Δύση αντί για την ξεδιάντροπα μεροληπτική πολιτική της υπέρ του Ισράηλ τα τελευταία χρόνια, δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε ούτε στην επίθεση της Χαμάς.
Ο Γκουτιέρες, πρώην Ύπατος Άρμοστής του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες – να το θυμόμαστε κι αυτό – είχε το σθένος να πει αυτό που είναι αυτονόητο, ωστόσο όμως ουδείς δυτικός πολιτικός με ελάχιστες εξαιρέσεις τολμά να ξεστομίσει.
Το Ισραήλ χάνει τη μάχη της οικουμενικής επιρροής στο mainstream της διεθνούς κοινότητας, αυτό που μαεστρικά κρατούσε εδώ και 30 χρόνια (χάνει τη μάχη του κέντρου, έγραψε ο Thanasis Kampagiannis) και θυμώνει.
Όσο θυμώνει, τόσο πιο αλόγιστο γίνεται.
Τόσο μοιάζει περισσότερο με το τέρας που δημιούργησε.
Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Γι’αυτό λοιπόν, τιμή στον Αντόνιο Γκουτιέρες.
Ντροπή στους άλλους που σιωπούν ή ταξιδεύουν στο Τελ Αβίβ να εκφράσουν την «αλληλεγγύη» τους στο Ισραήλ.
Ο ΓΓ του ΟΗΕ έσωσε την τιμή της «διεθνούς κοινότητας».
Μακάρι να είχαμε άλλους πέντε σαν κι αυτόν στη διεθνή πολιτική. Ο κόσμος θα ήταν κάπως δικαιότερος.
