Πριν ξεκινήσει ο δικός μας Αρης για την καλύβα του Στεφανή, πέρασε από την Καισαριανή.

Ηπιε καφέ στο αγαπημένο του καφενείο , του Κιορπέ, και πραγματοποίησε την πρώτη παράνομη συνάντηση στο  ρέμα της  Καισαριανής,  που σήμερα είναι δρόμος με την ονομασία « Αδελφών Τσάφου»

Στο συγκεκριμένο σημείο έχει τοποθετηθεί,  επί δημαρχείας μου, η αναμνηστική πλάκα και  σχεδόν κάθε χρόνο  γίνονται εκεί  επετειακές εκδηλώσεις.

Οι καισαριανιώτες αδελφοί  Τσάφου ακολούθησαν τον Αρη μέχρι το γνωστό τραγικό τέλος του.

Σήμερα σε όσους ανιστόρητα και απολίτικα χρησιμοποιούν τον  όρο τοπικιστής,  είτε αυτό αφορά την Καισαριανή είτε τη Φθιώτιδα, απλά θα τους  απαντήσω ότι               το γνώριμο χώμα έχει μια ιδιότητα,  «αν πέσεις είναι εύκολο να ξανασηκωθείς».

Σήμερα ο λαός μας και ίσως ο κόσμος ολόκληρος ακουμπά στην Αριστερά των ονείρων και φυσικά  και του ρεαλισμού,

Το όνειρο  και ο ρεαλισμός δεν είναι έννοιες αντιπαραθετικές  απλά χρειάζεται το στοιχειώδες πρόταγμα του συλλογικού   ονείρου  απέναντι   στο προσωπικό.

Στα όνειρα  αλλά   και στη ζωή,   δεν έχουν θέση οι αυταρχικές επιβολές για τον απλούστατο  λόγο  ότι δυσκολεύουν τη στράτευση και στις σημερινές «ταραγμένες εποχές» που   η στράτευση είναι το πρώτο ζητούμενο,  δεν πρέπει να επιβάλλονται οι θέσεις ευθύνης , αλλά να αναδεικνύονται από την «ταξιαρχία»

Είναι κρίμα που σε συνθήκες  ουσιαστικά  «πολέμου» , η δική μας αριστερά να μην έχει μελετήσει πέρα  από τα κλασσικά βιβλία για   την τακτική του πολέμου, είτε   του Κλαούζεβιτς   είτε του Παναγιώτη  Κονδύλη και βέβαια του δικού μας καπετάν Διαμαντή που διδάσκεται ακόμη στη σχολή Ευελπίδων.

Παρόλο  ότι ο Τρωικός πόλεμος μπορεί   να αφορά τη μυθολογία δεν θα είχε κερδηθεί χωρίς τους   Μυρμηδόνες και τον Αχιλλέα. 

Κανείς σήμερα δεν αμφισβητεί  την ανάγκη συνεργασιών και συμπορεύσεων, όμως αν πραγματικά θες να κερδίσεις και ανθρώπους και συνειδήσεις , ο κατάλληλος  τρόπος δεν   είναι  η επιβολή  αλλά η πειθώ. Ετσι θα βοηθήσεις   και τους  συνεργαζόμενους που πιθανόν να μην   έχουν  καμία  ευθύνη   για τα τεκτενόμενα,  εκτός  αν  οι ίδιοι  απαιτούν .

Τελειώνοντας θα ήθελα να υπογραμμίσω ή καλύτερα να φωνάξω  οτι η Αριστερά δεν  είναι  μια παράταξη σαν όλες τις άλλες.

Οι περισσότεροι   έχουμε μια ερωτική  σχέση με την Αριστερά.

Οι   σύντροφοι   όμως της ηγεσίας    πρέπει να   προσέχουν  γιατί :

            «ο έρωτας δεν πεθαίνει ποτέ

                  Όμως μερικές φορές πεθαίνει το συγκεκριμένο υποκείμενο».

Θανάσης  Μπαρτσώκας