΄Άρθρο του Τάσου Κορωνάκη που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα » Το κόκκινο και το μαύρο» για τις δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα κατά την έναρξη του 3ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
Είναι λίγο περίεργο να παρακολουθείς τις εξελίξεις στο πρώην κόμμα σου και πάντα υπάρχει ο κίνδυνος, η πικρία της αποχώρησης να μην σου επιτρέπει να μιλάς με σχετική νηφαλιότητα. Με δεδομένη όμως την απόσταση των χρόνων θα επιχειρήσω κάποια μικρά σχόλια.
Θα μου πει κάποιος βέβαια, τα λες αυτά και ξεκινάς με αυτό τον τίτλο; Τι να κάνουμε όμως; Δεν ορίζει το κόκκινο background και οι λίγες κόκκινες σημαίες που ανέμιζαν χτες στο κατάμεστο είναι αλήθεια tae kwon do το περιεχόμενο της πολιτικης σου, αλλά ο λόγος και η δράση σου. Κυρίως ο καθημερινός, αλλά και η εναρκτήρια ομιλία ενός συνεδρίου είναι τουλάχιστον ενδεικτική, και εξηγούμαι.
Τι είπε χτες λοιπόν, ο τυπικά τουλάχιστον, απερχόμενος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ;
Χρησιμοποίησε το βήμα του συνεδρίου για να ανεβάσει το ηθικό της «παράταξης» ως ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης, να κάνει κατά βάση μια προεκλογική ομιλία προς τον λαό, ως πρώην και εν αναμονή πρωθυπουργός και τέλος να μιλήσει και ως πρόεδρος επιχειρηματολογώντας για τις προτάσεις του για το καταστατικό.
Ο Αλέξης Τσίπρας σίγουρα δεν μίλησε επί του συνόλου ως πρόεδρος ενός κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς. Δεν είχε σαφή ιδεολογικά χαρακτηριστικά, δεν είχε ταξικές και κοινωνικές αναφορές, δεν είχε την σαφήνεια που χρειάζεται η στιγμή, ούτε την βασική απεύθυνση στα μέλη του κόμματος, αλλά αυτά δεν είναι και τόσο πρωτοφανή. Έκανε βέβαια μια ανάγνωση της διεθνούς και ελληνικής συγκυρίας ως όφειλε και είπε και δυο λόγια σε σχέση κυρίως με τον απολογισμό της κυβερνητικής θητείας, που ίσως όμως να έχουν και περισσότερο ενδιαφέρον για το μέλλον με πιο ενδεικτική την φράση:
«Ναι, κάποια από τα μέτρα που αναγκαστήκαμε να πάρουμε, υπό τις απειλές και τον διαρκή εκβιασμό της τρόικας, έθιξαν δυσανάλογα κοινωνικές ομάδες. Το αναγνωρίζουμε και στεκόμαστε με ενσυναίσθηση, όχι με έπαρση, απέναντι σε όσους αναγκαστήκαμε να αδικήσουμε.
Το αναγνωρίζουμε και γνωρίζουμε ταυτόχρονα πάρα πολύ καλά, και έχει αξία να το πούμε σήμερα εδώ στο Συνέδριό μας, ότι δεν μπορεί να υπάρξει δίκαιη ανάπτυξη με δυσανάλογα βάρη, με δυσανάλογη επιβάρυνση της υγιούς επιχειρηματικότητας και της μεσαίας τάξης.»
Αν μη τι άλλο έχει ενδιαφέρον αν το μόνο λάθος που αναγνωρίζεις είναι απέναντι στην υγιή επιχειρηματικότητα, λες και δεν πλήρωσαν οι πιο φτωχοί το βάρος του τρίτου μνημονίου.
Κατά τα άλλα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ μίλησε όπως θα το έκανε ένας πολιτικός αρχηγός μιας γενικώς προοδευτικής δύναμης του αστισμού, αποδεχόμενος πλήρως τους όρους του δικομματικού συστήματος όπως το γνωρίσαμε πριν την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, μιας και το πολιτικο του σχέδιο δεν έχει ρήξεις και ανατροπές, δεν διεκδικεί στην πραγματικότητα την ριζική αλλαγή των συσχετισμών ούτε βλέπει πια, ούτε από μακριά, τον ορίζοντα του σοσιαλισμού, δεν έχει ένα σχέδιο παρέμβασης μέσα στην κοινωνία, αλλά απλά διεκδικεί την εναλλαγή στην κυβερνητική εξουσία, έναν «εθνικό στόχο» ως σωτήρας ξανά, με όπλο έναν όπως είπε «ρεαλιστικό ριζοσπαστισμό» (sic!).
Με βάση αυτά λοιπόν, αυτό που έκανε χτες με την ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας ήταν να περιγράψει στην δεδομένη συγκυρία ένα μίνιμουμ προοδευτικών προτάσεων (πρόγραμμα), να απευθυνθεί στον υπόλοιπο προοδευτικό χώρο ζητώντας τον διάλογο με στόχο την επαναφορά στην κυβέρνηση(συμμαχίες), ενώ αυτό που ζήτησε από τον κόσμο που απευθυνόταν ήταν απλά να ψηφίσει (πολιτικό σχέδιο) και για τους στενότερους οπαδούς(κόμμα), να γραφτεί στο κόμμα, να πυκνώσουν τις γραμμές της παράταξης, πείθοντας τον κόσμο να τους ψηφίσει, για να καταφέρουν τα 5+1 σημεία, αλλά και για να ψηφίσει «ως ισότιμος», αυτή την φορά και στις κατά καιρούς εσωκομματικές εκλογές.
Με αυτό όμως το πρόγραμμα, τις συμμαχίες, το πολιτικο σχέδιο και το όραμα για το κόμμα που ξεχειλίζει ανάθεση και κυβερνητισμό, δεν εντάσσεσαι στην ριζοσπαστική αριστερά, αλλά στις λαμπρότερες παραδόσεις της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας ακόμα κι αν κρατήσεις «φυλαγμένο πάντα στην αριστερή τσέπη το συναξάρι των αγώνων, των θυσιών, της προσφοράς στον λαό» και διάφορα άλλα τέτοια ωραία για το χειροκρότημα στο κλείσιμο.
Αυτά δεν τα λέω ούτε με αίσθημα αυτοδικαίωσης, ούτε με ευκολία και μακάρι ίσως να ήταν διαφορετικά, εκτιμώ όμως πως οι προτεινόμενες αλλαγές στη δομή του κόμματος έρχονται αυτή την στιγμή να επισφραγίσουν τις ιδεολογικές και πολιτικές μετατοπίσεις που ήδη έχουν συμβεί, όπως συμβαίνει πάντα μιας και οι δομές αλλάζουν πιο αργά, με τα καλά και τα κακά που αυτό έχει. Αυτά όλα φυσικά πιστεύοντας πως ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ προφανώς δεν είναι ίδιοι, (όχι δεν χάσαμε το πολιτικο μας κριτήριο) αλλά αυτό δεν με έκανε ποτέ προσωπικά να ψηφίσω ΠΑΣΟΚ, αλλά ούτε κι αυτούς που κάποια στιγμή ψήφισαν, να γίνουν μέλη του.
Τάσος Κορωνάκης
ΠΗΓΗ:https://www.rednblack.gr/
ΦΩΤΟ: (ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI)
