Το 2012 στην ίδια περίπου χρονική απόσταση από τις εκλογές , όταν οι τότε δημοσκοπήσεις έδιναν περίπου 8% στο Συριζα, έγραφα ότι ο Συριζα θα ήταν σίγουρα αξιωματική αντιπολίτευση.
Σήμερα, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τις δυσκολίες , τις πιέσεις και τα εμπόδια προς τις εκλογές του Μαϊου, τολμώ να εκφράσω τη βεβαιότητα μου για ένα αποτέλεσμα ρεκόρ υπέρ των δυνάμεων της ανατροπής, που αναπόφευκτα θα δρομολογήσει εξελίξεις.
Αρα οι πολιτικές δυνάμεις αλλά κυρίως ο λαός ,πρέπει πλέον να σκέπτονται με τους όρους του Μετά.
Το ελπιδοφόρο Μετά δεν μπορεί να είναι μόνο ένα άθροισμα εξάλειψης αρνητικών παραγόντων της προηγούμενης ιστορικής περιόδου, ούτε βέβαια της αναζήτησης των τέλειων προγραμμάτων .
Κυρίως το ελπιδοφόρο Μετά πρέπει να προσδιορίζεται από το σαφές στίγμα της κατεύθυνσης και των αναγκαίων ριζικών τομών και αλλαγών.
Δεν αρκεί σήμερα μόνο να λένε οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς ότι εμείς δεν συμμετείχαμε στα πάρτυ της διαφθοράς και της καταστροφικής πολιτικής, για τον απλούστατο λόγο ότι ο λαός έχει πάντα και το δικαίωμα στην καχυποψία.
Το ελπιδοφόρο Μετά απαιτεί ριζικές αλλαγές όχι απλά στο πολιτικό προσωπικό που κατά την γνώμη μου ναι μεν απαιτείται , αλλά δεν είναι στόχευση μακράς πνοής, αλλά κυρίως στον πυρήνα του ζητήματος , που λέγεται κράτος της έκτασης των τομών ακόμη και σε ζητήματα που μπορεί σήμερα να φαντάζουν και σαν ταμπού.
Ακόμη και το ζήτημα του συντάγματος που αρκετοί το περιορίζουν στην αλλαγή κάποιων άρθρων του , είναι σήμερα κομβικής σημασίας.
Θα τολμούσα να πω ότι στο οπλοστάσιο του Μετά , το ζήτημα της συντακτικής συνέλευσης δεν είναι κάτι που με ευκολία θα πρέπει να απορρίπτεται.
Κυρίως όμως το Μετά θα καθοριστεί από το εάν δημιουργηθεί ένα «ιστορικό μπλογκ», με την γκραμσιανή έννοια του όρου, τηρουμένων βέβαια των ιστορικών αναλογιών και όχι με την μετέπειτα εκδοχή του «ιστορικού συμιβασμού», που μαζί με πολλά άλλα , την δεκαετία του 90, κατέρρευσε.
Το σύγχρονο «ιστορικό μπλόγκ» και το Μετά έχουν μια εξαιρετικής σημασίας σύνδεση.
Γιατί το κύριο για το Μετά , δεν θα καθοριστεί από κινήσεις κορυφής και από «μεταγραφές» αμφίβολης χρησιμότητας, αλλά κυρίως από τις κοινωνικές συμμαχίες που θα δημιουργούνται καθημερινά..
Εχουμε μπεί σε μια εποχή που οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης , με όρους αγορών και όχι λαών, έχουν θέσει με διάφορους τρόπους το δίλημμα:
Χώρος ή Χώρα
Στο δίλημμα αυτό, δεν υπάρχουν περιθώρια για την αριστερά αόριστων απαντήσεων, με το φόβο ότι μπορεί να κατηγορηθούμε για «εθνικιστικές αποκλήσεις».
Η απάντηση είναι, Χώρα ελεύθερη,δημοκρατική, κυρίαρχη, ανοιχτή στις μεγάλες αναζητήσεις της ανθρώπινης εξέλιξης.
Αυτό που προσπαθώ με έμφαση και αγωνία να εκφράσω είναι ότι στο Μετά θα καθορίζονται όλα τα μεγάλα από το λαό και όχι στο όνομα του λαού.
Οι όποιες πιέσεις , οι όποιες επιλογές θα απαντιούνται με την αποθέωση της δημοκρατίας που δεν είναι άλλη από τη συμμετοχή .
Στην αποθέωση της δημοκρατίας λύνονται πάντα και τα ζητήματα της διαφθοράς ακόμη και με την ήπια εκδοχή του εξοστρακισμού.
Ιδιαίτερα στο θεσμό της αυτοδιοίκησης και την επιβεβλημένη εκ βάθρων αναγέννησή του είναι το πεδίο της πιο άμεσης και πιο γνήσιας εφαρμογής.
Με συμμετοχή θα γίνει η επιβεβλημένη αποκέντρωση .
Το μοντέλο των Μητροπολιτικών κέντρων έχει πλέον καταρρρεύσει και όποιοι ονειρεύονται «επενδύσεις», χωρίς να υπολογίζουν ότι στη σημερινή εποχή, το κύριο είναι ο άνθρωπος που θα επενδύει στο μέλλον του με τη δική του δραστηριότητα, είναι εκτός τόπου, χρόνου και χώρας.
Μπαίνουμε σε μια εποχή μεγάλων ανακατατάξεων.
Οι γέννες έχουν πάντα και πόνο, όμως φέρνουν τη χαρά και την ελπίδα.
Πολύ σύντομα το σωστό για τη συγκυρία μνημόνιο-αντιμνημόνιο θα αντικατασταθεί από το πραγματικό νόημα της ιστορικής αντιπαράθεσης , δηλαδή από το ερώτημα:
«εάν η κοινωνική εξέλιξη βασίζεται στην έννοια κέρδος που εκφράζουν οι κερδοσκόποι και το σύστημά τους
ή στην ανθρώπινη δραστηριότητα, πνευματική και χειρωνακτική, που εκφράζουν οι δυνάμεις της εργασίας»
Για την έκβαση της αναμέτρησης είμαι βέβαιος , για τον απλούστατο λόγο, ότι οι κερδοσκόποι κοιτάζοντας τα άστρα σεληνιάζονται γιατί δεν μπορούν να βγάλουν
κέρδος από αυτά, ενώ οι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι σκέπτονται τον έρωτά τους, δηλαδή το εφικτό .
Θανάσης Μπαρτσώκας
*Ο Θανάσης Μπαρτσώκας είναι πρώην Δήμαρχος Καισαριανής
