Αρχή του τέλους για την κυβέρνηση της Δεξιάς. Του Γ. Μυλόπουλου

Από την Πάρνηθα μέχρι την Ικαρία και από τη Μήδεια μέχρι την υπόθεση Λιγνάδη, οι μύθοι στους οποίους στηρίχθηκε μέχρι τώρα η πολιτική κυριαρχία και η υπεροχή της ΝΔ κατέρρευσαν όλοι, ένας προς έναν.

Το ηγετικό προφίλ Μητσοτάκη, η αποτελεσματικότητα του «επιτελικού κράτους» και η «αριστεία» των κυβερνητικών στελεχών, που τόσο προσεκτικά καλλιεργήθηκαν και συντηρήθηκαν στην ασφάλεια της επικοινωνιακής χειραγώγησης των ΜΜΕ, ναυάγησαν στα πελάγη της πραγματικής ζωής και της καθημερινότητας.

Στην Πάρνηθα και στην Ικαρία ναυάγησε ο μύθος περί Μητσοτάκη σαν σοβαρού, ικανού και υπεύθυνου ηγέτη και αποκαλύφθηκε όλη η αλήθεια για το ποιος στ’ αλήθεια είναι ο πρωθυπουργός.

Όποιος δεν μπορεί να τηρήσει τους κανόνες που ο ίδιος επιβάλλει στους άλλους και τους παραβιάζει κατ’ επανάληψη, δεν είναι ηγέτης.

Κι ακόμη, όποιος δεν αντιλαμβάνεται και δεν συναισθάνεται την πρόκληση που προκαλεί η προβολή του εαυτού του, εν μέσω καραντίνας και φτώχειας και αρρώστιας για τους άλλους, ως ανέμελου ταξιδευτή και ως δημοφιλούς ηγέτη που απολαμβάνει τα προνόμια και τις χαρές που του δίνει η θέση του, δεν είναι ικανός ούτε να εκπροσωπήσει το λαό, ούτε πολύ περισσότερο να τον κυβερνήσει.

Γιατί όποιος δεν είναι ένας από όλους, δεν είναι παρά ένας πορφυρογέννητος υπερόπτης και ένας κακομαθημένος αλαζόνας που εκφράζει τα συμφέροντα μιας αριστοκρατικής ελίτ και μιας ολιγαρχίας του πλούτου, που δεν δικαιούται και δεν μπορεί να εκπροσωπεί τους πολλούς και να εκφράζει τις ανάγκες τους.

Αν στην αλαζονεία του πρωθυπουργού ναυάγησε το προφίλ του σαν ικανού και δημοφιλούς ηγέτη, στην πρώτη χειμωνιάτικη κακοκαιρία ναυάγησε η επικοινωνιακή οίηση περί αποτελεσματικού «επιτελικού κράτους», που τόσο προσεκτικά καλλιτεχνήθηκε από τα εξαγορασμένα ΜΜΕ.

Η Μήδεια εκδικήθηκε την κυβερνητική υποκρισία περί «επιτελικού κράτους», το οποίο υποχωρώντας κάτω από το βάρος μιας συνηθισμένης κακοκαιρίας, παρέδωσε την Αττική επί ημέρες στο χάος του κομμένου ρεύματος και του κομμένου νερού και στην απελπισία της έλλειψης θέρμανσης και τηλεπικοινωνιών, με θερμοκρασίες κοντά στο μηδέν.

Η Μήδεια, που εμφανίστηκε από την κυβέρνηση και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ σαν ακραίο φαινόμενο, από τους μετεωρολόγους του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών παρουσιάστηκε ως μια συνηθισμένη, συχνή, αναμενόμενη και προαναγγελθείσα κακοκαιρία. Παρόμοια με την οποία ξαναεμφανίστηκε το 2017, με μεγαλύτερη μάλιστα γεωγραφική εξάπλωση, καθώς και το 2008 και το 2002, με αντίστοιχα ύψη χιονιού.

Η χυδαιότητα του: «Μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ που έκαψε 100 ανθρώπους στο Μάτι» του Χρυσοχοίδη, αν απευθύνονταν σε μια αντίστοιχου πολιτικού πολιτισμού αξιωματική αντιπολίτευση, θα μπορούσε να έχει ως απάντηση: «Μιλάει η ΝΔ που σκότωσε 4000 ανθρώπους εκτός ΜΕΘ το Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο από την πανδημία».

Και μάλιστα για έναν τέτοιο ισχυρισμό ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να προβάλει ως επιχείρημα την περίπτωση του αρχηγού της ΕΛΑΣ στο Μάτι και υπεύθυνου για την καταστροφή, τον οποίο απομάκρυνε η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και επανέφερε, αναβαθμίζοντάς τον μάλιστα σε γενικό γραμματέα του υπουργείου του Χρυσοχοίδη, η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Από την άλλη, για τις ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ για τους νεκρούς της πανδημίας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να φέρει ως επιχειρήματα τα «πεταμένα λεφτά στις ΜΕΘ» του Πέτσα και το «περισσότερες ΜΕΘ οδηγούν σε περισσότερους θανάτους» του Γεραπετρίτη.

Ευτυχώς που ο πολιτικός πολιτισμός του Αλέξη Τσίπρα δεν τον βοηθά να αντιληφθεί με τέτοιον φτηνό τρόπο την πολιτική αντιπαράθεση…

Στην υπόθεση του «γνωστού ηθοποιού και σκηνοθέτη» με τις επώνυμες καταγγελίες περί κακοποίησης και παιδεραστίας τέλος, τον οποίο προστάτευαν μέχρι τελευταία στιγμή και ούτε το όνομά του δεν δημοσιοποιούσαν, ναυάγησε ο μύθος της αριστείας των στελεχών της κυβέρνησης.

Ο Λιγνάδης, προβεβλημένο κυβερνητικό στέλεχος και προσωπικός φίλος του πρωθυπουργού, που τον χρησιμοποίησε ως δάσκαλο ορθοφωνίας του και τις πρόβες του οποίου παρακολουθούσε επικαλούμενος τη φιλική τους σχέση, ήταν η αιτία για να καταργηθεί ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ για αξιοκρατική επιλογή καλλιτεχνικών διευθυντών με διαγωνισμό.

Η μνημειώδης απάντηση της υπουργού Πολιτισμού για τον απευθείας διορισμό ενός ακόμη αρίστου, που σήμερα χαρακτηρίζεται από την ίδια ως επικίνδυνος άνθρωπος, ήταν «για λόγους δημοσίου συμφέροντος».

Όταν λοιπόν διορίζεις κάποιον χωρίς διαγωνισμό, χωρίς επιλογή και χωρίς να αξιολογήσεις τον πρότερο βίο του επειδή είναι φίλος σου και τον έχρισες «άριστο», τότε χρεώνεσαι την επιλογή αυτή και πρέπει να έχεις τη γενναιότητα να αναλαμβάνεις την πολιτική ευθύνη, όταν αυτός αποκαλύπτεται ότι δεν ήταν παρά ένας επικίνδυνος άνθρωπος. Που χρησιμοποίησε την εξουσία της θέσης στην οποία τον διόρισαν, για να κακοποιήσει και να βιάσει παιδιά και νέους ηθοποιούς.

Είναι όμως τόσο αλαζόνες και τόσο υπερόπτες και μας θεωρούν όλους εμάς τόσο ηλίθιους, που όχι μόνο δεν ανέλαβαν καμία πολιτική ευθύνη για τον μέχρι χτες εκλεκτό της κυβέρνησης, αλλά η υπουργός Πολιτισμού είχε και το θράσος να ισχυριστεί ότι η αλήθεια, που κρύβονταν, λέει, τόσα χρόνια, αποκαλύφθηκε τώρα, επειδή αυτή η κυβέρνηση δεν συγκαλύπτει τα εγκλήματα.

Μας θεωρεί δηλαδή τόσο ανόητους, που πιστεύει ότι δεν καταλάβαμε ότι εδώ και ένα μήνα, που βοούσε ο τόπος για τον Λιγνάδη, ήταν η κυβέρνηση και η ίδια η υπουργός που τον κάλυπταν και τον προστάτευαν.

Αντί λοιπόν να αναλάβουν την πολιτική ευθύνη, να ζητήσουν δημόσια συγγνώμη και να παραιτηθούν, αυτοί, αμετανόητοι υποκριτές, επιμένουν να ρίχνουν την ευθύνη για τις δικές τους κυβερνητικές πράξεις και παραλήψεις στον ΣΥΡΙΖΑ.

Το Βατερλό μιας κυβέρνησης που στήριξε την πολιτική της υπεροχή στην επικοινωνία, συνέβη μόλις ήρθε σε επαφή με τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Η Πάρνηθα, η Ικαρία, η Μήδεια και ο Λιγνάδης δεν οριοθετούν παρά το τέλος των επικοινωνιακών ψευδαισθήσεων και την αρχή του τέλους για την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

tvxs.gr

Written by

altpress.gr ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑ- ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ

Comments are closed.