Οι εκδόσεις Επίκεντρο, η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία – Παράρτημα Λαμίας και το βιβλιοπωλείο Επίπεδο, διοργανώνουν εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου της ΕυαγγεΛίας Γκουντρουμπή «Ο καρκίνος, οι γενναίοι φίλοι μου κι εγώ».
Τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου, στις 6.30 μ.μ, στο βιβλιοπωλείο Επίπεδο (Αβέρωφ 5, Λαμία–22310.53201).
Το βιβλίο θα προλογίσει η Αλεξάνδρα Βεντούρη, γενικός ιατρός, πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας – Παράρτημα Λαμίας. Θα μιλήσει η Θεοδώρα Κάπου, παθολόγος ‐ ογκολόγος, επιμελήτρια Β΄ Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας.
Την παρουσίαση και τη συζήτηση θα συντονίσει η συγγραφέας του βιβλίου ΕυαγγεΛία Γκουντρουμπή. Μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθεί για τη δημιουργία μιας μικρής βιβλιοθήκης στο τμήμα Ογκολογικής του Γενικού Νοσοκομείου Λαμίας.
Λίγα λόγια για το βιβλίο.
Έχω κάτι φίλους, δεν τους βλέπω συχνά. Ξέρουν κάθε πληγή μου, κάθε πόνο μου. Ξέρουν τους φόβους και τις σκοτεινές σκέψεις του μυαλού μου, χωρίς να έχω μιλήσει ποτέ γι’ αυτούς. Αγαπάνε τη ζωή όπως εγώ. Ξέρουν τη σημασία της κάθε στιγμής. Όταν τους συναντώ χωράω ολόκληρη στην αγκαλιά τους. Μερικές φορές τους σκέφτομαι σαν αγγέλους με μεγάλα και παχιά φτερά. Ψηλούς, πολύ ψηλούς, σαν εξωγήινες φιγούρες. Άλλωστε έχουν ένα εσωτερικό μπόι μέχρι τον ουρανό!
Ραντεβού για μαστογραφία. Μάιος 2012, Δευτέρα απόγευμα. Μόλις έκανα την εξέταση ο γιατρός με φώναξε και για υπέρηχο. Είδα την ανησυχία στα μάτια του, ένιωσα ένα σφίξιμο στην καρδιά. Κάτι δεν είναι καλά. Σήμερα μερικές φορές αναρωτιέμαι τι όψη είχε ο καρκίνος μου. Θα ήθελα να τον δω. Τότε δε μου πέρασε από το μυαλό να ζητήσω να τον δω. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν εκεί αριστερά έχω κάτι που πρέπει να αφαι‐ ρεθεί. Αν μπορούσα θα το ξερίζωνα με τα ίδια μου τα χέρια. Εφτά χρόνια μετά είμαι εδώ. Γερή και δυνατή όσο ποτέ άλλοτε. Και θέλω αυτό να το μοιραστώ μαζί σας.
Γιατί ναι, ο καρκίνος μαστού μπορεί να νικηθεί, μπορεί να είναι μια παρένθεση, μπορεί να είναι απλά ένα ακόμη μάθημα ζωής. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν την ευκαιρία να γερνάνε. Πρέπει να έχουν την ευκαιρία της ζωής, των δυσκο‐ λιών, το χρόνο να αναγνωρίζουν τα λάθη τους και το χρόνο να πάρουν και να δώσουν συγχώρεση. Να γευτούν αρρώστιες και δυσκολίες, χαρές και ευτυχία. Πρέπει να έχουν την ευκαιρία στην πραγματικότητα που λέγεται ζωή.
