Σκέψεις της Διευθύντριας της Δημοτικής Πινακοθήκης Λαμίας Εφης Παπαευθυμίου που δημοσιοποίησε στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook με αφορμή την πρόταση για αδελφοποίηση της Λαμίας με το Τολέδο.
Πολύ πριν σκεφτούμε εμείς να αδελφοποιήσουμε τη Λαμία με το Τολέδο, ένας άλλος Λαμιώτης ζωγράφος και χαράκτης ο Δημήτρης Παπαγεωργίου (1928-2016), κατάφερε να αδελφοποιήσει τον ελληνικό και ισπανικό πολιτισμό, στηριζόμενος στις κοινές μυθολογικές παραδόσεις των δύο χωρών. Συσχέτισε τις Ταυρομαχίες με τα Ταυροκαθάψια της αρχαίας Κρήτης και είδε στους αγώνες αυτούς, συμβολισμούς και αναφορές με κοινή πολιτισμική ρίζα, όπως η πάλη του ανθρώπου με την εξουσία και τα πάθη του.
Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου, με τεράστιο εικαστικό έργο, αποτελεί πολιτιστικό κεφάλαιο, τόσο για την Ελλάδα, όσο και την Ισπανία. Φέρνει την αναγέννηση της Χαρακτικής στην Ισπανία και μεταλαμπαδεύει εκεί τον ελληνικό πολιτισμό. Οραματίζεται την κοινή ταυτότητα των χωρών της Μεσογείου και συνδέει τις παραδόσεις της Ελλάδας και της Ισπανίας. Το 1980, με τις προσπάθειές του ιδρύεται ο Ισπανο-Ελληνικός Πολιτιστικός Σύνδεσμος, με Πρόεδρο τον Αντόνιο Τοβάρ και Αντιπρόεδρο τον ίδιο. Έδρα του συνδέσμου ορίζεται το Εργαστήριο Χαρακτικής του Δημήτρη, στην οδό Μοντέστο Λαφουέντε στη Μαδρίτη. Λίγα χρόνια μετά ο σύνδεσμος φτάνει να αριθμεί περισσότερα από 400 μέλη, με παρόν όλο το πνευματικό, καλλιτεχνικό και πολιτικά ενεργό δυναμικό της Ισπανίας.
Παρακινημένος από τον Δημήτρη Παπαγεωργίου έρχεται και σπουδάζει στη Μαδρίτη της Ισπανίας, ο ζωγράφος Βασίλης Σίμος (1933-2014), από τη Λαμία. Ο Βασίλης, επηρεάζεται από το φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον της Ισπανίας και ζωγραφίζει σκηνές καθημερινής και αγροτικής ζωής με τοπία, αγρότες και ζώα, κυρίως ταύρους, που δουλεύουν τη Γη. Επιστρέφει στη Λαμία, διδάσκει και δημιουργεί σημαντικότατο καλλιτεχνικό έργο.
Στο έργο του Βασίλη Σίμου διακρίνουμε επιρροές από το έργο ενός άλλου μεγάλου Λαμιώτη ζωγράφου με διεθνή απήχηση, αυτό του Αλέκου Κοντόπουλου, που βγάζει από την καλλιτεχνική απομόνωση την Ελλάδα του 20ού αιώνα, καθώς την εισάγει με το έργο του στα μεγάλα κινήματα του Μοντερνισμού και την εκπροσωπεί στις μεγάλες ευρωπαϊκές και διεθνείς εικαστικές διοργανώσεις,όπως η Μπιεννάλε της Βενετίας, του Σάο Πάολο κ.ά. Με τον τρόπο του, πραγματώνει ό,τι και ο Θεοτοκόπουλος συνυφαίνοντας τον πολιτισμό μας στο μεγάλο Ευρωπαϊκό πολιτισμικό συνεχές.
Το Τολέδο είναι γνωστό κυρίως από τη ζωή και το έργο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, αυτού του αρχετυπικού Έλληνα καλλιτέχνη που δημιουργεί τα καλλιτεχνικά του αριστουργήματα στην Ισπανία και ενώνει Δύση και Ανατολή, ακολουθώντας ένα καλλιτεχνικό ιδίωμα που εμπεριέχει τον Ελληνικό και Αναγεννησιακό/Ρωμαϊκό τρόπο ζωγραφικής.
Έτσι, δεν αισθανόταν ξένος στην Ισπανία, όπως ούτε ο Παπαγεωργίου ή ο Σίμος που ευτύχησε να γυρίσει από την ξένη χώρα. Ο Κοντόπουλος κατάφερε να δείξει ότι όλος ο Μοντερνισμός με την αφαίρεση και την πνευματικότητα που τον διακρίνει, κατάγεται από τον Πλάτωνα κι έτσι ούτε ο ελληνισμός αισθανόταν πια μοναξιά, καθώς παρακολουθούσε τα μεγάλα καλλιτεχνικά επιτεύγματα του αιώνα που πέρασε.
Η Τέχνη συνιστά τον κοινό πολιτισμικό χώρο της Ευρώπης και όλοι όσοι την διακονούν είναι κατά μία έννοια αδέλφια, παιδιά της ίδιας μάνας.
Γιατί να μην είναι και οι πατρίδες τους;
ΕΦΗ ΠΑΠΑΕΥΘΥΜΙΟΥ
Δ/τρια της Δημοτικής Πινακοθήκης Λαμίας «Αλέκος Κοντόπουλος»
